Ang lahat ng mga tao ay regular na nililinlang ang bawat isa. Ito ay dahil sa mga katangian ng pag-iisip ng tao, pati na rin sa iba't ibang mga kondisyon sa lipunan. Kaya, maraming iba't ibang mga paraan upang maunawaan kung ang iyong interlocutor ay nagsisinungaling o hindi.
Lahat ng mga tao ay nagsisinungaling, maaari nating isaalang-alang ang pahayag na ito ng isang napatunayan na siyentipikong katotohanan. Sa kasamaang palad ito ay, ngunit alam ang walang katotohanan na katotohanan na ito, matututunan nating gamitin ito para sa kapakinabangan ng ating sarili at lipunan. Ang isang tao ay nagsisinungaling upang maitago ang ilang impormasyon nang may layunin, ang isang tao ay nanlinlang dahil hindi niya masasabi ang katotohanan dahil sa takot. Sa maraming mga aspeto, ito ay dahil sa aming pag-aalaga, gawi at panlipunang kapaligiran kung saan tayo ay nasa isang partikular na oras sa oras.
Ang modernong praktikal na sikolohiya ay nakabuo ng isang bilang ng mga pangkalahatang pamamaraan para sa pagkilala sa mga kasinungalingan ng interlocutor. Ang pinakatanyag na may-akda sa direksyon na ito ng praktikal na sikolohiya ay maaaring isaalang-alang sina Allan at Barbara Pease (ang kanilang aklat na "The Bible of the Body Language), Desmond Morris, Dr. Kurpatov.
Upang matukoy kung ang isang tao ay nagsisinungaling sa iyo o hindi, dapat kang bumaling sa unibersal na uri ng pag-uugali ng tao. Alalahanin ang iyong sarili noong ikaw ay isang bata at iba pang mga bata sa paligid mo sa oras na iyon. Napakahirap para sa mga bata na linlangin, dahil mayroon silang pinakamababang karanasan sa buhay, mas mabait sila at "walang sagabal". Kapag nagsinungaling ang mga bata, sila, sa karamihan ng mga kaso, ay may katulad na mga reflexes. Hindi sinasadya ng mga bata na marinig ang mga kasinungalingan na sinasabi nila, kaya't hindi nila sinasadya na nais isara ang alinman sa kanilang mga mata (upang hindi makita ang taong kanilang sinungaling), o ang kanilang bibig (sa totoo lang, hindi nagsasabi ng mga kasinungalingan), o ang kanilang mga tainga (na itinuturing na "Ayaw kong marinig ang aking sariling mga kasinungalingan).) Ang parehong mga kilos na ito ay may bisa para sa mga matatanda, nabuo ang mga personalidad, gayunpaman, sa proseso ng kanilang pagsasapanlipunan, ang mga kilos na ito ay "nahuli" at nagiging mas nakikita, halimbawa:
- Ang isang walang malay na pagnanais na isara ang iyong mga mata ay dumadaloy sa kanilang pagkapaso. Ang mga may sapat na gulang ay mukhang mekanikal na iginuhit upang isara ang mga ito, ngunit sa kalahati ay bahagyang binabago ang kilos upang hindi ito gaanong halata.
- Ang pagnanais ng mga bata na isara ang kanilang mga tainga, ayon sa parehong lohika, ay binago sa scratching earlobes sa mga matatanda.
- Ang kilos ng "pagsasara ng iyong bibig" ay binago kahit na. Bilang isang panuntunan, sa mga may sapat na gulang ay mukhang nakakakuha ng ilong, ito ay nagkakahalaga na tandaan na madalas na scratching ang ilong ay nangyayari sa gitna o hintuturo, pinaputok ang baba o iba pang pangharap na bahagi ng mukha (kilay, noo, pisngi). Dapat sabihin na nasa pormang ito ng kilos na dapat bigyang-pansin ang espesyal na pansin, sapagkat mas madalas itong matagpuan kaysa sa iba. Bukod dito, sa karamihan ng mga kaso, kapag ang isang tao ay nagsasabi ng isang kasinungalingan, ang ilong mismo ay nagsisimula sa galis nang hindi sinasadya. Ang kilos na "scratching your ilong" sa panahon ng pag-uusap hindi lamang literal na nagsasara ng iyong bibig at lumilikha ng karagdagang proteksyon sa mukha.
