Ang pagkabalisa ay kapag nakakaranas ang isang tao ng isang subjective na pakiramdam ng isang banta sa pagkakaroon. Hindi ito kinakailangan banta sa buhay. Sa ilalim ng pagbabanta (tunay o haka-haka) ay maaaring ang lahat na isinasaalang-alang ng isang tao na mahalaga: ang buhay ng mga kamag-anak, isang paboritong bagay, isang mahalagang bagay.
Mayroong dalawang mga pamamaraan upang maunawaan ang kababalaghan ng pagkabalisa - klasiko at moderno. Ang klasikal na diskarte ay nagmula sa gawain ng Freud. Narito, ang pagkabalisa ay nauunawaan bilang takot na nawala ang iyong bagay. Palagi kaming natatakot sa isang bagay na tiyak: clown, lumipad, mawalan ng isang bagong iPhone. Ngunit kung inaalis natin ang object ng takot mula sa pag-iisip at iwanan lamang ang takot, makakaranas tayo ng pagkabalisa.
Para sa aming pag-iisip, ang anumang hindi maunawaan na sitwasyon ay isang banta.
Marahil ang object ng takot ay, ngunit nawala. Ito ay maaaring mangyari sa pamamagitan ng isang maagang karanasan sa trahedya: ang bata ay natakot, maraming taon na ang lumipas, ang sitwasyon ay nakalimutan, at ang subjective na pakiramdam ng pagkabalisa ay nagdurusa pa rin.
Maaari ring magkaroon ng mga sitwasyon kung saan umiiral ang object ng takot ngayon, ngunit hindi alam ito ng tao. Ang isang kliyente ay humiling ng isang malakas na alerto. Siya ay isang palaging araw-araw na backdrop. Sa panahon ng trabaho, nalaman namin na konektado sa pagsusulit sa TOEFL English, na kailangang maipasa sa loob ng anim na buwan. Hindi kailanman nangyari sa kliyente na maaaring nag-aalala siya tungkol sa isang kaganapan na mayroon pa ring maraming naiwan.
Ang dahilan din ay naging malinaw: nakasalalay ito sa mga resulta ng pagsusulit, matupad ang matandang pangarap ng kliyente. Kapag ang totoong mga sanhi ng pagkabalisa ay may kamalayan, ang tao ay makakakuha ng mga pagpipilian para sa pagkilos. Sa kasong ito, dinoble ng client corny ang bilang ng mga klase sa Ingles - at ang pagkabalisa ay nawala nang halos ganap.
Ipinakita ni Kurt Goldstein sa kanyang pag-aaral na kahit na nakita mo ang bagay na takot, ang pagkabalisa ay madalas na hindi mawala.
Ang modernong diskarte ay nagmula sa gawain ng Kurt Goldstein. Ito ay tinatawag na modernong lamang sapagkat ito ay mas tanyag at mas malawak na naglalarawan ng kababalaghan ng pagkabalisa.
Isipin na ang psyche ng tao ay isang gearbox sa isang kotse. Ang mga marka ng mga programa ay nilagdaan na may iba't ibang mga damdamin: inggit, kahihiyan, galak, takot, galit, pagkakasala, atbp. Ang gearbox ay maaaring nasa ilang mga estado. Ang una ay isang neutral na paghahatid, iyon ay, ang psyche ay nagpapahinga. Ang pangalawa - ang ilang uri ng gear ay nakatuon at ang kotse ay nagmamaneho. Halimbawa, ang isang tao ay huli para sa isang napakahalagang pagpupulong, pumapasok sa bulwagan, kung saan ang lahat ay nagtatrabaho nang matagal, kasama na ang "kahiya-hiyang" broadcast.
At mayroon ding isang pangatlong estado: ang kotse ay nasa buo, ngunit nasa neutral na gear, kaya walang kinakailangang marka sa panel. Sa kasong ito, ang mga kuwadra ng kotse sa lugar. Ang estado ng sining ay tinatawag na pagkabalisa. Ipinakita ni Kurt Goldstein sa kanyang pag-aaral na kahit na nakita mo ang bagay na takot, ang pagkabalisa ay madalas na hindi mawala. Nangangahulugan ito na hindi lamang takot, ngunit ang iba pang mga damdamin ay maaaring maging sanhi ng pagkabalisa. Bukod dito, ang anumang pakiramdam ay maaaring maging sanhi ng pagkabalisa kung lilitaw at may kaugaliang ipinahayag, ngunit hindi kinikilala.