Ang pagkakasala ba ay boses ng ating budhi? Oo, maaari mong sabihin ito. Ang konsensya ay hindi likas sa tao mula sa kapanganakan, pinalaki ito. At ang higit na budhi ay lumitaw at lumalakas sa isang tao, mas matalas na naramdaman niya ang kanyang pagkakasala kahit na sa isang bagay na, sa katunayan, ay hindi siya kasalanan, ngunit kung saan maaari siyang kumontra.
Ang konsensya ay ang batayan ng pagkakaroon ng tao sa lipunan. Ngunit ano ang nagpapaliwanag ng negatibong kahulugan na ibinibigay ng maraming tao sa pagkakasala? Tila, sa maginoo na karunungan ang dalawang konsepto ay nalilito: pagkakasala bilang isang tinig ng budhi at pagkakasala ng neurotic, haka-haka, pagbabayad-sala kung saan imposible, ngunit kung saan, gayunpaman, pinahihirapan ang isang tao at pinipilit siyang gawin ang mga aksyon na lampas sa pamantayan. Tulad ng maraming mga lugar ng tao: ang pag-ibig, pagkamakabayan, pagkamalikhain, budhi at, nang naaayon, ang pagkakasala ay maaaring pareho sa isang maayos, buo, at sa isang mabaluktot, pathological form. At sa huli na kaso, ang pagkakasala, bilang panuntunan, ay lumilitaw na hindi nagmula sa paglabag sa isang tao ng kanyang sariling pamantayan sa moralidad, ngunit ipinataw mula sa labas - sa pamamagitan ng maling edukasyon, kasaysayan na nabuo sa opinyon ng publiko, maling ideolohiya.
Sa neurotic form ng pagkakasala ay dapat maiugnay ang "pagiging makasalanan" ng sinumang tao, na ipinangaral ng halos lahat ng mga relihiyon. Sa kabila ng nabuo na mga ritwal at pagpapabuti ng sarili sa sarili, para sa maraming mga relihiyosong tao, sa iba't ibang mga kadahilanan, ang pagnanais para sa personal na kaligtasan ay nagiging hypertrophied - at narito ang pagbabayad-sala, mga kasalanan, pag-flagle sa sarili at kahit na self-self-immolitation ay ginagamit upang magbayad ng mga kasalanan. Ang pagkakasala na nakuha ng isang bata na napaparusahan sa pisikal na parusa ("kung ako ay binugbog ay nangangahulugang masama ako") ay maaaring makahanap ng ekspresyon sa pagsalakay, sa pag-uugali ng antisosyal. Ang mga biktima ng karahasan sa sekswal sa maraming mga lipunan, sa halip na magdulot ng pakikiramay, madalas na magkaroon ng mga akusasyon sa nangyari ("ito ang iyong sariling kasalanan"), at ang isang pampublikong boykot ng "kahihiyan" ay maaaring humantong sa pagpapakamatay sa biktima.
Ang lahat ng mga kaso kung saan ang pagkakasala ay neurotic sa kalikasan ay nangangailangan ng gawain ng isang psychotherapist. Kung ang pagkakasala sa mga gawa na nakatuon ay nagtataguyod ng responsibilidad sa isang tao, pinasisigla siya na huwag gumawa ng ganyang mga aksyon sa hinaharap, maaari nating pag-usapan ang tungkol sa isang malusog, mature na tao na may tunay na moralidad at magagawang gumana nang epektibo para sa kabutihan ng lipunan.