Ang pagkamatay ng isang tao para sa mga taong nakapaligid sa kanya ay madalas na hindi maintindihan, nakakatakot, masakit. At kung paano makipagkasundo sa katotohanan na ang isang malapit na kamag-anak o kaibigan na kasama mo sa buong buhay mo ay biglang nawala mula sa mukha ng Lupa magpakailanman?
Una sa lahat, nararapat na alalahanin na ang lahat sa mundong ito ay sumasailalim sa ilang mga yugto ng pag-unlad: kapanganakan, paglaki, kapanahunan, pagtanda, kamatayan. Bukod dito, nalalapat ito hindi lamang sa mga tao at hayop, kundi pati na rin sa mga bagay na walang buhay na kalikasan: mga bituin, estado, sibilisasyon, atbp. Wala sa mundong ito magpakailanman, kaya't ang uniberso ay nakaayos.
Mag-isip ng ilang sandali na sa isang daang taon, wala sa mga nabubuhay na wala sa Earth. Ang mga yunit lamang ang mananatili - ang tinatawag na mga sentenaryo. Isinasaalang-alang ang kaganapan sa isang planeta ng planeta, maaari nating tapusin na tayong lahat ay mamamatay nang maaga o huli, ang bawat tao ay may sariling panahon ng paglagi sa Earth na sinusukat.
Kung ikaw ay isang mananampalataya, mas madali para sa iyo na maunawaan at makaligtas sa pagkamatay ng isang mahal sa buhay, dahil ang pananampalataya ay nagbibigay ng pag-asa. Ayon sa Bibliya lahat tayo ay naghihintay para sa ikalawang pagdating ni Cristo, ang muling pagkabuhay ng lahat ng mga patay at ang Huling Paghuhukom. Ang matuwid ay mananatili sa kaharian ng langit: ang nagniningas na hyena ay magpapalunok ng mga makasalanan. Ito ay humigit-kumulang kung paano hinuhulaan ng Orthodoxy ang hinaharap ng lahat ng mga Kristiyano.
Samantala, bilang pag-asa sa mga kaganapan na hinulaang ng mga libro ng Banal na Kasulatan, bisitahin ang templo, mag-order ng mga panalangin sa alaala, ilagay ang mga kandila sa kapayapaan ng kaluluwa ng namatay na lingkod ng Diyos, makipag-usap sa pari - lahat ito ay makakatulong sa iyo na mapurol ang sakit ng pagkawala.
May iba pang mga relihiyon maliban sa Orthodoxy, kung saan umaasa din ang mga tao para sa posibilidad ng buhay pagkatapos ng kamatayan. Halimbawa, sa Budismo, naniniwala ang mga tao sa isang kadena ng muling pagsilang pagkatapos ng kamatayan at sa kaliwanagan, na kung saan ay naging apogee ng espirituwal at personal na pag-unlad ng isang tao. Ang isang maliwanagan na tao sa Budismo ay isang indibidwal na kumpleto sa pagkakatugma sa kalikasan at Uniberso at tumatanggap ng mga kasanayan na lampas sa kontrol ng isang ordinaryong tao, hanggang sa imortalidad.
Ang kakanyahan ng kamatayan, ang kahulugan nito sa maraming aspeto ay nananatiling misteryo sa karamihan ng mga taong nabubuhay sa Earth. Kung mula sa anggulo ng pisyolohiya ang lahat ay higit pa o hindi gaanong malinaw, kung gayon ang mga katanungan tungkol sa pagkakaroon ng kaluluwa ay nananatiling bukas.
Ang araw ng kamatayan ay pa rin isang nakalulungkot na di malilimutang petsa para sa mga malapit sa taong nawala, ngunit ang nakakaalam, marahil balang araw ay ibubunyag ng sangkatauhan ang lihim na ito, at ang kaganapang ito ay magdadala sa isang ganap na naiiba, mas mulat na pagtatasa.