Ang pagiging isang messenger ng masamang balita ay hindi isang madaling gawain. Nahaharap sa kasawian ng ibang tao, maraming nakakaranas ng isang walang malay na pakiramdam ng pagkakasala, awa, kahihiyan. Gayunpaman, ang gamut na ito ng mga damdamin ay pinipigilan ang isa mula sa pagtuon sa pangunahing gawain at paglalahad ng negatibong impormasyon sa hindi bababa sa traumatikong paraan para sa interlocutor.
Manwal ng pagtuturo
1
Maghanda para sa iyong sarili. Pag-aaral tungkol sa pagkawala, ang isang tao ay dumaan sa maraming mga yugto: una, ang yugto ng pagtanggi, pagkatapos ay ang emosyonal na yugto, isang panahon ng pagpapakumbaba at, sa wakas, ang pagbawi. Kung mas malaki ang pagkawala, mas maraming oras ang kinakailangan upang mapagtanto ito. Samakatuwid, ang isang tao ay maaaring dumaan sa mga hakbang na ito sa isang minuto, ngunit nangyayari na aabutin ng maraming taon. Sa anumang kaso, kapag naghahanda na makipag-usap ng masamang balita, alamin na kailangan mong dumaan sa unang yugto sa iyong interlocutor - pagtanggi. Ang tagal nito ay nakasalalay kung paano tama ang ipinakita mo ang balita.
2
Maghanda ng isang tagapanayam. Subukang magtatag ng mga visual at tactile contact. Kung malapit na ang relasyon, yakapin o patapik sa balikat. Sabihin mong hayag na nagdala ka ng masamang balita. Makakatulong ito sa pag-tune ng tao sa tamang paraan. Magkakaroon siya ng oras upang maghanda ng pag-iisip at mas malasin ang mensahe nang sapat. Magsimula sa makatotohanang impormasyon, pag-iwas sa mga paglalarawan ng kaganapan sa lahat ng mga detalye, matingkad na mga epithet at iyong sariling mga komento.
3
Maging malapit. Naririnig ang masamang balita, ang isang tao ay nahulog sa isang nakababahalang estado. Ang hindi maiiwasang yugto ng pagtanggi ay ipinahayag sa "katakot-takot": nawalan ka ng pakikipag-ugnay sa mata, ang tao ay tila ikinulong ang kanyang sarili sa loob, maaaring umalis sa silid o, sa kabilang banda, itago sa malayong sulok. Hayaan ang interlocutor na dumating sa kanyang katinuan, mapagtanto ang katotohanan ng nangyayari, huwag masira ang katahimikan. Maging handa na sagutin ang mga tanong na "Alam mo ba talaga?", "Sigurado ka?" Maraming beses atbp.
4
Ang susunod na yugto ay emosyonal. Sa sandaling ito, ang tao ay nasa isang estado na nakakaapekto, handa na sisihin at sirain ang lahat sa kanyang paligid. Ang nasabing pagsalakay ay maaaring ituro laban sa sariling pagkatao, kaya't dapat na tiyakin na ang tumatanggap ng masamang balita ay hindi nakakapinsala sa kanyang sarili o sa iba. Kadalasan, ang galit ay umuusbong. Kung ang pagkawala ay talagang mahusay, pagkatapos ay nagkakahalaga na ipaalam sa isang tao na ipahayag ang kanilang sakit at kapaitan ng luha. Gayunpaman, kung ang kondisyon ay hindi mapabuti, pagkatapos ay maaaring kailangan mo ng tulong ng isang espesyalista - isang psychologist o isang psychotherapist.
5
Huwag mag-atubiling mag-alok ng lahat ng posibleng tulong. Gayunpaman, sapat na suriin ang iyong sariling mga lakas at mapagkukunan. Kaya, hindi ka dapat mangako ng higit pa sa magagawa mo. Minsan ang mga salita ng suporta, taimtim na pakikiramay at pagpapasya sa maliit na pag-aalaga ay nangangahulugang higit pa sa iyong mga kakayahan sa materyal. Ngunit hindi ka dapat pumunta sa iba pang matinding, sinusubukan mong ayusin ang lahat sa iyong sarili, nag-aalala at hindi ipaalam sa isang tao ang kanilang katinuan. Igalang ang damdamin ng interlocutor, ipakita ang pagiging sensitibo at pang-unawa.