Wala pa ring tiyak na sagot sa tanong: bakit uminom ng alkohol ang mga tao. Iba't ibang mga grupo at mga seksyon ng lipunan ang ibang tugon dito. Halos lahat ng umiinom ng alkohol ay may sariling paliwanag.
Para sa ilan, ang pag-inom ng alkohol ay isang pagrerelaks ng katawan na pagod sa palagiang pagkapagod at ritmo ng modernong buhay, para sa iba ito ay isang paraan mula sa pagkalungkot o isang pagpapalakas ng damdamin, para sa iba ay pinapanatili ang mga tradisyon o hindi upang magmukhang isang itim na tupa sa isang koponan. Minsan ang pag-inom ng alkohol ay isang expression ng protesta sa mga magulang o asawa. Uminom sila upang makinis ang kalungkutan, punan ang kalungkutan, mas mahusay na makatulog o mapawi ang isang hangover syndrome. Mayroong libu-libong mga kadahilanan, at bawat isa sa kanila ay magalang.May isang bagay lamang na karaniwan sa mga paliwanag na ito - isang pag-alis mula sa katotohanan.Nag-uugnay sa siyentipiko A. Kempinski ang pag-inom ng iba't ibang estilo: pakikipag-ugnay, kapag ang alkohol ay ginagamit upang maitaguyod ang mga contact sa ibang tao, neurotic - upang maibsan ang pangangati ng nerbiyos at pag-igting, na may bacchanal - upang idiskonekta at mawala sa alkohol na nakalalasing, na may kabayanihan - upang mabigyan ang sarili ng isang kumpiyansa at may pagpapakamatay - kung may pagnanais na mabawasan ang buhay ng isang tao. Naniniwala ang iba pang mga siyentipiko na ang paggamit ng alkohol ay natutukoy sa pamamagitan lamang ng tatlong pangunahing mga kadahilanan: pag-save - na may kakayahang mapawi ang stress, kalimutan, mag-relaks, magsaya, makisama - kapag nakikipagpulong sa mga kaibigan at kamag-anak, o mga kaibigan, at din sa paghahanap ng pang-amoy - upang masiyahan tikman ang mga pangangailangan at pagsamasa sa isang inuming nakalalasing. Ang tao ay pamilyar sa alkohol sa maraming millennia. Sa panahong ito, maraming nasyonalidad ang nakabuo ng mga hindi nakasulat na tradisyon para sa paggamit nito. Ngunit sa parehong oras, isang bagay ay palaging kinukuha mula sa alkohol - ang kakayahang baguhin ang isip ng isang tao upang kumalma, magtaas ng kalooban, at magpahinga. Ngunit ang kundisyong ito ay palaging pekeng, artipisyal. Ang kasiyahan ay nakamit hindi sa pamamagitan ng mahusay na nararapat na kapayapaan ng isip, ngunit sa pamamagitan ng simpleng pangangati ng kemikal ng mga sentro ng utak na kumokontrol sa mga damdamin at kalooban. Ang mga sentro na ito ay tiyak na responsable para sa pagkontrol sa pag-uugali, ang kakayahang tumingin talaga sa buhay at sa lugar nito. At sa pamamagitan ng pagdaraya sa utak, ang isang taong umiinom ng alkohol ay niloloko ang sarili at para sa oras ng pagkalasing ay bumubuo para sa kung ano ang kulang sa kanya sa totoong buhay: ang kakayahang makipag-usap, magsaya, makakaranas ng mga paghihirap, at magpahinga. Ang alkohol sa parehong oras ay sumasakop sa kakulangan ng kakayahang kontrolin ang iyong damdamin at kontrolin ang iyong pag-uugali at kondisyon.