Ang pinakamahalagang sangkap ng pakikipag-ugnay sa lipunan ay ang komunikasyon sa lipunan. Ang terminong ito ay tumutukoy sa uri ng komunikasyon batay sa direktang paghahatid ng impormasyon na nagbibigay-daan para sa pakikipag-ugnayan sa sosyal na kultura ng isa o higit pang mga indibidwal.
Ang proseso ng komunikasyon ay maaaring nahahati sa intrapersonal, grupo at interpersonal. Ang isang mahalagang papel sa proseso ng interpersonal na komunikasyon ng mga tao ay nilalaro ng istraktura ng pakikipag-ugnay. Ang mga pangunahing elemento dito ay ang nagpadala ng impormasyon at tatanggap nito. Ang send chain ay may natatanging mapagkukunan ng data at ang paksa na nagpapadala ng puna. Bukod dito, ang mapagkukunan ng impormasyon ay nangangahulugang isang tao na may kakayahang mag-encode ng impormasyon at bumubuo ng isang mensahe mula dito.
Upang mailipat ang kaalaman sa isang bagay, kinakailangan ang isang channel ng komunikasyon: isang libro, isang pelikula, isang verbal channel (pag-uusap), atbp. Maaari mong malaman ang tungkol sa pagtanggap ng impormasyon nang direkta sa tatanggap sa pamamagitan ng puna. Ang paksa ng komunikasyon ay dapat kahit papaano tumugon sa mensahe, kung ito ay isang reaksyon sa pasalita o paggalaw ng katawan.
Ang isang pangkat ay nangangahulugang isang koleksyon ng isang walang limitasyong bilang ng mga indibidwal na nagpapakilala sa kanilang sarili bilang mga miyembro ng isang komunidad, na sumusunod sa ilang mga patakaran at kaugalian, isang tiyak na kultura. Ang isang mahalagang isyu sa naturang mga komunikasyon ay ang paggawa ng desisyon. Karaniwan ang misyon na ito ay nahuhulog sa pinuno ng pangkat, ngunit ang pagkakakilanlan nito ay isang halo-halong proseso. Mas nanaisin ng mga tao ang hindi pormal na pinuno ng pangkat kaysa sa opisyal na hinirang na pinuno. Ang kababalaghan na ito ay ipinaliwanag nang madali. Ang bawat miyembro ng lipunan ay nagnanais na matupad ang kanilang sariling mga interes, at ang mga awtoridad ay mas malamang na pumili ng isang paraan upang malutas ang problema sa benepisyo para sa kanilang sarili.
Ang proseso ng komunikasyon ng intrapersonal ay hindi sosyal. Sa tulong ng kanyang kamalayan, ang isang tao ay naiintindihan ang kanyang sariling mga pagkilos, gumawa ng mga pagpapasya sa iba't ibang mga sitwasyon, ay nakakakuha ng pansin sa kanyang lugar sa lipunan, ngunit hindi sumangguni sa kanya. Ang lahat ng aktibidad na ito ay nagaganap nang mahigpit sa panloob na mundo ng indibidwal. Sa takbo ng buhay ng isang indibidwal, ang kakayahang makipagtalastasan ay maaaring maging isang mahalagang pakinabang. Ito ay nagbibigay-daan sa isang tao na hindi mapanatili ang mga damdamin sa kanyang sarili, ngunit upang makapagkumpitensya na ibahagi ang kanyang pag-unawa sa sitwasyon sa ibang tao.
Katulad para sa lahat ng tatlong uri ng mga komunikasyon ay ang kanilang mga pag-andar: impormasyon, regulasyon, at kaakibat. Ang una ay nagmumungkahi na ang isang tao ay palaging nasa proseso ng pagkuha ng impormasyon. Ang pangalawang pag-andar ay gumagawa ng komunikasyon ng isang nakaayos at kinokontrol na proseso. Ang ikatlong pag-andar ay nagpapahintulot sa isang tao na ipaliwanag sa kanyang sarili o ipakita sa iba ang isang personal na emosyonal na estado.