Ang buhay na may isang taong naninibugho ay hindi laging madali: ang isang nagseselos na tao ay maaaring maghinala sa isang kasosyo sa posibleng pagtataksil, maghanap ng kasalanan sa kanya sa anumang kadahilanan, magtapon ng mga tantrums. Gayunpaman, ang paninibugho ay tinatawag na isa sa mga pagpapakita ng pag-ibig.
Ang paninibugho ay hindi ang pinakamahusay na kalidad ng isang tao. Parehong naninibugho at ang isa na pinagseselos nila ay nagdurusa sa kanya. Ang paninibugho ay madalas na hindi pinapayagan ang isang tao na makilala ang katotohanan, na maiugnay sa mga bagay na mahinahon at maingat. Nagdudulot ito ng mga pag-atake ng galit, pagpilit sa isang tao na gumamit ng lakas at harapin. Sinasabi ng mga sikologo na kapwa ang mga kababaihan at kalalakihan ay madaling kapitan ng selos, ngunit naiiba ang kilos nila kapag nagseselos sila. Ang mga kababaihan ay mas pinipigilan, malamang na masaktan sila ng isang maybahay o isang batang babae na nagbabayad ng pansin sa isang lalaki. Sapagkat ang isang tao na halos palaging sisihin ang kanyang kapareha, ay maaaring mapunit ang galit sa kanya, ipinagbabawal siya ng sobra.
Ang isang taong nagseselos ay maaaring gumamit ng pisikal na puwersa, kung minsan nang walang paliwanag. Ang parehong mga kasosyo ay madalas na iskandalo dahil sa paninibugho, nagkakasala sa anumang pag-agaw at pumukaw ng isang malaking pag-aaway sa labas nito. Kasabay nito, ang mga kababaihan ay madalas na nagsisimulang umiyak, ngunit dahil hindi kayang bayaran ng mga lalaki ito kahit na sa paninibugho, sila ay sumigaw lamang sa kapareha, na inaakusahan siya ng lahat ng mga kasalanan. Kaya pinakawalan ng isang tao ang lahat ng mga negatibong damdamin na naipon sa kanya sa panahon ng nakatagong selos. Ang parehong mga kasosyo, sa mga kaso ng paninibugho, ay maaaring manatiling tahimik hanggang sa huli, hindi sabihin kahit ano, o kahit na ipahiwatig ang bahagyang hindi kasiyahan. Ngunit sa parehong oras, ang naninibugho ay hindi makikipag-usap sa kanyang kapareha sa pang-araw-araw na mga paksa. Kaya, maaaring tanungin ng asawa ang kanyang asawa kung ano ang nangyari, at bibigyan lamang siya ng malamig na katahimikan. Kung ang isang babae ay hindi kahit na pinaghihinalaan ang paninibugho, hindi niya maiintindihan kung ano ang may kasalanan sa kanya. Kadalasan, pagkatapos ng ilang mga kaso, ang isa o ang pangalawang kasosyo ay nagwawasak ng mga relasyon, dahil hindi nila makamit ang magkakaintindihan at katapatan, dahil ang ganitong katahimikan ay minsan mas masahol pa kaysa sa mga hiyawan at mga iskandalo.
Ang isang medyo agresibong anyo ng pag-uugali ay ang maraming mga pagbabawal sa paninibugho ng mga kasosyo. Halimbawa, hindi pinapayagan ng asawa ang kanyang asawa na umalis sa bahay nang walang kanyang kaalaman o kahit na wala lang siya, hindi niya pinapayagan na makatagpo ng mga kaibigan, nagsisimula na palaging tumawag at alamin kung nasaan ang babae, pinagagalitan siya ng pagiging huli kahit na sa loob ng 15 minuto. Sa pangkalahatan, kumikilos ito tulad ng isang tunay na paniniil. Ang pag-uugali na ito ay sinamahan ng patuloy na pagsaway: pininturahan niya ng maliwanag ang kanyang mga labi, nakasuot ng bukas na blusa, masyadong nakipag-usap sa isang kapitbahay, at hindi nagluluto ng hapunan. Ang isang kasosyo ay maaaring makahanap ng anumang dahilan upang saktan ang kanyang kaluluwa, ipaalam sa kanya na nagkasala, pinapahina ang tiwala sa sarili. Ang ganitong uri ng paninibugho ay nauugnay sa kahinaan ng naninibugho mismo, ang kanyang kawalan ng katiyakan sa kanyang sariling mga kakayahan.
Kung nakatira ka sa isang taong naninibugho, kailangan niyang ipaliwanag na hindi mo na kailangan ang sinuman, ipakita muna ang katahimikan, paggalang, upang madama ng tao ang iyong pagmamahal at pangangalaga. Mahalagang pag-usapan ang tungkol sa mga sanhi ng paninibugho, hayaang magsalita ang tao. Ngunit kung ang gayong pag-uugali ay hindi makakatulong, mas mahusay na huwag magdusa at iwanan ang seloso, kung pinipigilan ka ng kanyang pag-uugali na mabuhay at ipahayag ang iyong sarili.