Ang pagkamatay ng isang mahal sa buhay ay palaging nagiging isang pagkabigla, kahit na hindi ito inaasahan. Ito ay aabutin ng mahabang panahon para sa sakit mula sa mabibigat na pagkawala sa paghina at payagan kang bumalik sa normal na buhay. Ang mga tao ay nagdurusa sa pagkawala sa iba't ibang paraan. Ang isang tao ay mabilis na dumating sa kanilang katinuan, at ang isang tao at mga taon ay hindi mapupuksa ang pananabik at sakit.
Manwal ng pagtuturo
1
Ang pinaka-misteryosong panig sa buhay ng tao ay ang kamatayan. Ang pagkawala ng mga mahal sa buhay ay nagbibigay sa iyo ng pakiramdam ng lupa na natumba mula sa ilalim ng iyong mga paa. Maaaring ang buhay ay ganap na nawasak at nawala ang lahat ng kahulugan. Ang paghihirap ay tila hindi mapipigilan. Ito ay kalungkutan para sa isang namatay na mahal, mahal sa sarili, isang pakiramdam ng kalungkutan at kawalan ng pag-asa. Nakaramdam ng pagkakasala, ang kawalan ng kakayahan upang i-on ang oras at kawalan ng kakayahan mula sa pag-iisip na walang maaaring maitama, madalas na ganap na sumisira sa buhay ng isang taong nahaharap sa isang katulad na sitwasyon.
2
Hindi imposibleng matukoy ang pag-iisip ng pagkawala at kailangan mong mapagtanto na ang mga buwan, marahil sa mga taon, ay dapat na pumasa bago tumigil ang sakit ng puso. Ang libing at paalam sa namatay ay hindi nagbibigay sa sinuman ng karapatang tapusin ang kanilang sariling buhay. Ang kaluluwa ng iniwan ay nangangailangan ng suporta at isang maliwanag na memorya sa kanya ay hindi dapat mawala sa ilalim ng impluwensya ng kawalan ng pag-asa at pagkalungkot. Ang pagtanggap ng kamatayan ay hindi nangangahulugang limot at kakulangan ng karanasan. Huwag pigilin ang luha at itago kung gaano kabigat at hindi mapigilan ang iyong nararamdaman sa iba. Ang mga pagpapakita ng kalungkutan ay natural, ang sakit ay dapat na mabuhay upang makaya, masanay ito at hanapin ang nawala na balanse.
3
Ang mga "hold on" at "i-fasten" na mga tip ay hindi nangangahulugang ang kalungkutan ay dapat itulak nang malalim sa kaluluwa. Ang mga alaala ng isang mahal sa buhay at mga kwento tungkol sa kanya ay hindi nagpapahiwatig ng kahinaan ng espiritu, kahit na sinamahan sila ng luha. Ang emosyon ay dapat na iwaksi, ang pagkakataon na magsalita ay makakatulong sa pinakamahusay na ito. Ang pagpigil sa emosyonal na pagpapakita ng kalungkutan ay maaaring humantong sa matagal na pagkalungkot. Kung pagkatapos ng 3-4 na buwan pagkatapos ng libing ay hindi mapabuti ang kondisyon, maaaring magkaroon ng kahulugan upang humingi ng tulong ng isang praktikal na psychologist. Huwag abusuhin ang mga sedatives. Tumitindi ang pananakit ng sakit kapag natapos ang epekto ng gamot.
4
Ang isang pagtatangka na pumunta sa kalungkutan sa ulo ng isang tao, upang tumutok sa pagkawala at mag-atras sa sarili ay humahantong hindi lamang sa mga paglabag sa pisikal at kalusugan ng kaisipan. Ang pag-iwas sa isang normal na buhay ay ginagawang mag-alala at mag-alala ang mga kaibigan at kamag-anak, at maaaring makumpleto ang mga relasyon sa pamilya. Huwag kalimutan ang tungkol sa mga taong buhay at malapit. Hindi nila dapat binawian ang pag-ibig at pag-aalaga. Kahit na hindi masakit ang sakit ng pagkawala, kailangan mong tipunin ang lahat ng lakas ng pag-iisip at subukang huwag maiwasan ang pakikipag-usap sa pamilya. Hindi mo rin maiisip ang sarili mo sa ganitong sitwasyon. Hayaan akong bigyan ka ng suporta, kinakailangan ito hindi lamang para sa iyo, kundi pati na rin para sa iyong pamilya.