Ano ang duwag?

Ang duwag - isang katangian na katangian na inilatag sa pagkabata. Ito ay isang pare-pareho, hindi pansamantala. Nagpapahiwatig ito ng kakulangan ng kalooban, duwag, kawalan ng kakayahan na nakapag-iisa na gumawa ng mga desisyon para sa kanilang sariling pakinabang.

Ngayon ay madalas mong mahahanap ang konsepto ng "duwag" na may kaugnayan sa isang partikular na tao. Minsan sinasabi nila ito tungkol sa mga taong hindi alam kung paano makiramay sa isang mababang antas ng empatiya. Sa katunayan, pinag-uusapan natin ang isang katangian ng karakter, na ipinakita sa kawalang-tatag, pagkakalantad sa impluwensya ng ibang tao, duwag. Ang isang malabong puso ay natatakot na kumuha ng responsibilidad para sa kanyang mga aksyon, ay patuloy na pagdududa.

Mga ugat at pagbuo

Ang katangiang ito ng character ay nagsisimula upang mabuo sa panahon ng pagkabata. Samakatuwid, ang kanyang pag-unlad ay naiimpluwensyahan ng mga magulang, ilang sandali pa - mga kamag-aral, guro. Karaniwan, sa proseso ng pag-aalaga, ang mga gayong pamilya ay hindi nagtuturo sa mga bata na maging malakas, ngunit ipakita kung paano mo maiakma ang mga hangarin ng bata sa kasiraan ng iyong sarili. Sa kasong ito, nawawala ang tunay na "Ako", kung ang bata ay walang karapatang bumoto sa pamilya. Halimbawa, kung siya ay binawian ng pagkakataon na pumili ng kanyang paboritong aktibidad o bilog ng mga kaibigan.

Ang isang katangian ng karakter ay bubuo rin sa mga pamilya kung saan naghahari ang kawalan ng lakas at karahasan. Sa ganitong mga kondisyon, mayroong pagkawala ng mga alituntunin sa buhay, ang karanasan ay nakakuha ng sariling kawalan ng lakas laban sa labas ng mundo. Natuto lamang ang bata ng modelo ng pagsasaayos, na nagpapahintulot sa kanya na mabuhay sa isang mapusok na kapaligiran.

Minsan ang duwag ay aktibong umuusbong sa high school, kung magaganap ang paglilinaw at pagpapasiya ng mga pinuno. Kung mahina ang isang tao, mabilis niyang napagtanto na ang anumang hidwaan ay hindi ligtas. Ito ay humahantong sa ang katunayan na ang pagsusumite ay ipinahayag sa labas, at kung posible upang kumilos nang magkahalong, ang kabaligtaran na pagkilos ay posible.

Ang duwag sa buhay

Hindi ito pansamantala, dahil ito ay naging isang tampok ng psyche. Samakatuwid, maaari nating pag-usapan ang duwag ng isang tao lamang kung ang kakulangan ng kalooban at kawalan ng katiyakan ay palagi. Kung biglang lumitaw ang gayong mga katangian ng personalidad, posible na magkaroon ng pagkalumbay o matinding emosyonal na kaguluhan, na pumipigil sa lakas ng loob bilang isang mekanismo ng proteksyon.

Lumilitaw ang mga maliwanag na palatandaan sa mga kabataan. Sa edad na 12 hanggang 16 taon, ang mga bata ay napapailalim sa impluwensya ng iba. Samakatuwid, ang hinaharap ay nakasalalay sa kumpanya ng mga kaibigan. Dahil sa duwag, ang mga kabataan ay nagsisimulang manigarilyo, "magpakasawa" sa alkohol at gamot. Ayaw nilang mawalan ng respeto sa kanilang mga kapantay.

Sa pagtanda, upang mapansin ang isang taong may tulad na katangian na katangian ay simple:

Ang malabong puso ay hindi kailanman magtaltalan, kahit na mayroon siyang mabibigat na argumento.
Ang ganitong mga tao ay laging may galit, inggit o poot, iyon ay, ang mga sanhi ng pag-unlad ng mga katangian ng character.
Mahirap marinig mula sa isang tao ang kanyang personal na opinyon. Maaaring ito ay dahil sa duwag.

Ang ilang mga may-akda ay nagsasabi na ang pagiging tibo ay isang tampok. Kaugnay ito ng takot, halimbawa, na ang utang ay hindi gaganti, at ang limos ay magdulot ng kahirapan.

Ang duwag sa totoong buhay ay hindi nangangahulugang maladaptation. Sa mga tulad ng mga tao ay may mga magagaling na performers, oportunista. Gayunpaman, nang walang pagsasaayos at tulong sa sikolohikal, isang lansangan at patolohiya na kasinungalingan ng isang antas na kung minsan ay nagkakaroon na kahit na ang pinakamalapit na mga hindi makakilala sa kanila.

Duwag at kawalan ng kalooban

Ang duwag ay isang katangian ng pag-uugali ng malata. Ang ilang mga tao ay nagbibigay ng pagpapahiwatig at negatibiti sa dalawang katangiang ito. Tinutukoy ni KN Kornilov ang huli na isang hindi makatwirang tendensya na kumilos laban sa ibang tao. Ang mungkahi, sa kabilang banda, ay isang kakulangan ng kalooban, sapagkat ang paksa ay hindi maaaring kritikal na isasaalang-alang ang inaalok niyang gawin.

Ang ugnayan sa pagitan ng dalawang konsepto na ito ay natagpuan din ni K.K. Platonov at G. G. Golubev. Pinag-usapan nila ang katotohanan na ang mga ugali ng pagkatao ay lumitaw kung ang paksa ay pinamamahalaan ng mga motibo na hindi naaayon sa pangkalahatang layunin ng aktibidad. Sa kanilang palagay, ang kawalang-kalooban ay palaging nagpapakita ng sarili kapag, kapag tinatasa ang isang sitwasyon, ang isang kagustuhan ay ibinibigay sa "nais na" motibo. Tulad ng kakulangan ng kalooban, ang paniniwala ng isang malabong puso ay nagbabago sa sitwasyon o mga pangyayari. Ang ganitong mga indibidwal ay walang malalim na paniniwala.

Ano ang kasalanan ng duwag?

Ang konsepto ay natatakpan din mula sa punto ng pananaw ng Orthodox Church.Sa kaso, pinag-uusapan natin ang tungkol sa "kahinaan ng kaluluwa" na nauugnay sa pagmamalaki. Sa relihiyon, ang duwag ay nauugnay din sa kasiya-siyang tao. Ang huli ay tumutukoy sa pinakasimpleng aksyon na dulot ng isang pagtatangka upang makakuha ng kita. Ito ang panloob na pagkaalipin.

Ayon sa ilang mga klero, ang isang maliit na problema ay isang pambansang problema. Sinisikap ng mga magulang na protektahan ang kanilang mga anak, nalito sila, protektahan sila mula sa pakikipag-usap sa mga kapantay, palaging protektahan sila. Sa ganitong kapaligiran ang isang tao ay lumalaki duwag. Hindi niya kailangang maghintay para sa isang pag-asa sa hinaharap, responsibilidad para sa kanyang mga aksyon. Ang ganitong mga tao ay hindi maaaring maging magnanimous o proteksyon ng mahina.

Ang inilarawan na pag-aari ay nakikialam sa: