Ang tao ay isang sosyal na pagkatao. Kailangan niya hindi lamang para sa pagkain, pag-aanak, kundi pati na rin sa komunikasyon. Ang komunikasyon ay isang paraan ng pag-alam, pagbabahagi ng impormasyon, isang paraan ng komunikasyon.
Ang pagbuo ng lipunan ng tao
Ang lipunan ng tao ay hindi umiiral nang walang komunikasyon, dahil salamat dito na ang pakikipag-ugnay ay itinatag sa pagitan ng mga indibidwal at buong klase. Hindi isang solong larangan ng aktibidad at buhay ang maaaring magawa nang walang komunikasyon. Ito ay kinakailangan, kahit na ang isang tao ay sarado sa kanyang sarili at hindi nais na makipag-usap.
Ang primitive na tao ay nagpahayag ng sarili sa mga ekspresyon ng mukha, kilos, na kasunod nito naapektuhan ang pagbuo ng pagsasalita, ang hitsura ng mga konsepto, pagtatalaga at pangalan ng mga bagay. Ang komunikasyon ang pangunahing ugat ng lipunan, lipunan. Ang buong kahalagahan ng komunikasyon ay hindi mapapahalagahan. Salamat sa kanya na ang character, psyche ng isang tao ay nabuo, ang kanyang pagbuo bilang isang tao ay nagaganap. Ito ay komunikasyon na nagpapakilala sa tao sa iba pang mga nilalang sa Earth. Salamat sa kanya, nauunawaan at nakikita ng mga tao ang bawat isa. Tumutulong ang komunikasyon upang maitaguyod ang mga contact, impormasyon sa palitan. Ang isang tao ay maaaring malaman mula o magbahagi ng karanasan.
Likas na pangangailangan ng tao
Ang komunikasyon ay isang likas na pangangailangan ng tao, na nabuo dahil sa buhay sa lipunan. Ang isang tao ay nananatili sa kanyang koponan sa buong buhay niya: pamilya, klase o klase ng mag-aaral, pangkat ng paggawa. Kung walang komunikasyon, pag-unlad, pagsasapanlipunan, at pagpapayaman sa kultura ay imposible. Si Mowgli, ang mga taong lumaki sa labas ng lipunan ng tao, ay maaaring magsilbing halimbawa nito. Ang lahat ng mga proseso sa katawan ay nangyayari sa mga ito nang normal, ngunit mayroong isang lag sa pagbuo ng kaisipan at kaisipan. Ito ay isang kinahinatnan ng kakulangan ng komunikasyon sa mga tao.