Mayroon ka bang mga kaibigan o kakilala na nagsasabi sa iyo tungkol sa isang problema sa isang linggo, o kahit isang taon, ngunit hindi ito malulutas. Tumitingin ka sa gayong tao at nagulat ka: "Well, kung gayon, lahat ay maaaring husay sa loob lamang ng ilang mga hakbang. Bakit wala siyang ginagawa at patuloy na magdusa?" Humanga ka sa iyo kung paano ang taong ito ay mabubuhay nang matagal sa anino ng isang madaling malutas na problema. Simple lang ba ito?
Ano ang maaaring maging mga dahilan na ang isang tao ay hindi makayanan ang sitwasyon paminsan-minsan, at may pagkakataon ba na tulungan siya? At pinaka-mahalaga: kailangan ba?
1. Imaginary syndrome ng biktima. Ang ilan ay nagdurusa dahil gusto lang nilang magdusa. Mas tumpak, hindi rin sila nagdurusa, ngunit ibigay ang pakiramdam na ito, tangkilikin ito. Dahil sa kawalan ng pansin, ang ilan ay maaaring manabik nang maawa sa elementarya, at samakatuwid ang kanilang mga kwento tungkol sa isang hindi pa nalutas na problema ay nagbibigay-kasiyahan sa pangangailangan na ito. Ang iba ay mahalagang tulad ng sitwasyon mismo, kung saan diumano’y naging hostage sa mga pangyayari. Ngunit sa pangkalahatan, hindi sila hostage, ngunit ang mga diktador ng sitwasyong ito.
Halimbawa, ang isang batang babae ay nagrereklamo na ang mga kalalakihan ay patuloy na panggugulo sa kanya, na siya ay pagod na labanan ang mga ito, na natatakot siyang lumabas, at sa pangkalahatan ay tumatawag sa buong araw. Tinitingnan mo siya at nauunawaan na ito ay naiintindihan: ang kanyang hitsura ay napakapukaw na hindi ito maaaring maging sa kabilang banda. At ito ay sapat na para sa isang tagubili na tagahanga na ipaliwanag sa isang malupit na paraan na hindi siya tinatanggap dito, at sapat na iyon. Ngunit ano ang ginagawa ng isang batang babae? Hindi siya nagbabago sa panlabas. At masigla niyang tinatanggihan ang humahabol, na ligtas at patuloy na tumatawag sa kanya. Bakit niya ito ginagawa? Dahil gusto niya ang sitwasyong ito. Bakit pagkatapos ay isama niya ang sitwasyong ito sa anyo ng isang problema at magreklamo? Upang magmukhang isang biktima, hindi isang diktador, na namumuno sa mundo ng mga tao.
2. Karaniwang katamaran. Ang ilang mga problema ay hindi nalulutas lamang dahil sila ay masyadong tamad na gumawa ng isang bagay na higit pa upang makakuha ng mas mahusay na mga resulta.
Halimbawa, ang isang tao ay nagrereklamo na mayroon siyang labis na potensyal, ngunit walang mga pagkakataon para sa pag-unlad nito. Para sa paghahambing, isang simpleng manggagawa sa pabrika ang matagumpay na tinutupad ang kanyang mga tungkulin ng kaunting pera at bawat ngayon at pagkatapos ay sinabi sa panginoon kung paano alisin ang mga ito o ang mga "jambs". Sa pangkalahatan, siya mismo ay maaaring maging isang napakahusay na master. Ngunit napakarami ng mga parehong "buts." Kailangan mong kumuha ng mga crust, ngunit para dito kailangan mong maglaan ng oras, mag-enrol sa mga kurso at gumastos ng bahagi ng isang napakaliit na suweldo para sa pagsasanay. At pagkatapos ay upang pumunta sa isang institusyong pang-edukasyon araw-araw o upang manirahan sa ibang lungsod para dito sa lahat … Ano ang masasabi ko - katamaran.
3. Takot sa pagkabigo. Ang mga tao ay natatakot na kumuha ng isang kongkreto na solusyon sa problema, dahil natatakot silang mag-crash. Handa silang araw-araw na magtiis sa pagkakaroon ng problemang ito, kaysa makita ang isang bagay na hindi sila sanay.
Halimbawa, ang isang batang babae sa bakasyon sa maternity, na hindi pa nagkaroon ng oras upang maayos na makakuha ng karanasan, ay maaaring ganap na kumuha ng mga order, dahil siya ay isang mahusay na seamstress. Ngunit ang takot na hindi siya magtagumpay, nagpapahintulot sa kanya na kumuha lamang ng mga bihirang mga order mula sa mga kaibigan, upang baguhin ang kidlat at putulin ang kanyang pantalon. Sa palagay niya: "Malalaman ko mula sa iba't ibang mga order ng mga kaibigan at pagkatapos ay mag-post na ako ng isang ad sa network." At sa hindi mapagpanggap na paraan na ito, itinutulak niya ang kanyang sarili sa layunin. Bilang isang resulta, tumatanggap siya ng mga nakalulungkot na mga pennies para sa kanyang mga order at nagrereklamo na hindi sapat ang buhay.
4. May oras pa. Ang isang tao ay maaaring ilipat ang problema sa susunod na araw, dahil ang lahat ay tila sa kanya na mayroon siyang mga araw na ito nang mas maaga at wala pang mangyayari sa problemang ito.
Halimbawa, ang isang batang babae ay nawalan ng timbang dahil sa kanyang mga emosyonal na problema. Siya ay nagsimulang mawalan ng timbang ng mabilis. Ngunit sa huli, ito ay naging mahina na maaari mong makita sa isang hindi nakatulong medikal na mata - anorexia. Kailangan ang madaliang medikal na interbensyon. Ngunit patuloy siyang nagtatrabaho, halos hindi siya kumuha ng apatnapung kilo. At araw-araw ay nawawala ito. Oo, naiintindihan na niya na hindi siya "fat." Sa loob ng maraming buwan ngayon hindi siya mataba. Ngunit iniisip pa rin niya na ang pagkakaroon ng timbang ay kasing dali ng pagkawala nito. Pinipigilan niya ang pagpunta sa doktor, kahit na hindi napagtanto na ang kanyang puso ay nagiging mas at tulad ng isang praktikal na pinalabas na gadget araw-araw. Oo, may oras siya. Ngunit bakit abala kapag natapos ito?
5. Hindi ko nakikita ang problema - na nangangahulugang hindi ito umiiral.
Ang isang tao ay hindi malulutas ang isang matagal na problema lamang dahil hindi niya maintindihan ang kakanyahan nito, ay hindi ito nakikita.
Halimbawa, ang asawa at isang batang asawa pagkatapos ng kasal ay nanirahan sa kanyang bahay kasama ang kanyang biyenan. Araw-araw siyang nagtatrabaho, at pagdating niya, hindi niya nais na masuri ang mga nuances ng relasyon na lumitaw sa pagitan ng kanyang ina at asawa. At nais ng aking asawa na umakyat sa dingding mula sa sama ng loob at sakit sa kaisipan. Sa buong araw ay nakinig lamang siya sa mga saway, na hindi niya ito magagawa at hindi siya nagtagumpay. At kung paano ang gayong kamangha-manghang lalaki ay nagpakasal sa gayong katangahan. Upang malutas ang panloob na salungatan, kailangan mo lamang ng isang aksyon - upang makahanap ng isang hiwalay na pabahay. Ngunit para dito, dapat makita ng asawa ang problema, dapat maramdaman ang kalagayan ng babae. Habang siya ay tatahimik o masisira sa mga hiyawan, hindi niya malamang marinig.
Maaaring magkaroon ng maraming mga kadahilanan kung bakit ang mga tao ay hindi malulutas ang mga problema na walang kabuluhan. At mahalagang maunawaan ang mga kadahilanang ito. Pagkatapos ito ay naging malinaw kung sino ang sapat lamang upang makinig, isang tao na magmungkahi ng ibang pananaw sa sitwasyon, at kanino itulak ang aksyon.