Ang kabaitan ay may pangalawang semantiko kahulugan - awa. Nangangahulugan ito ng pag-ibig para sa kapwa at isang pagpayag na bigyan siya ng walang pag-iingat na tulong, kung kinakailangan. Gayunpaman, ang kagandahang-loob ay umaabot hindi lamang sa mga tao, kundi maging sa mga nabubuhay na nilalang na nangangailangan ng tulong ng tao. Ngunit bakit ang kabaitan ay nagiging isang mahalagang pangangailangan para sa maraming tao?
Manwal ng pagtuturo
1
Kung isinasaalang-alang natin ang bawat tao bilang isang miyembro ng lipunan, at ang tao ay isang panlipunang pagkatao na nabubuhay at kumikilos sa kanyang sariling uri, kung gayon ang kabaitan ay tumutulong sa ibang tao na mabuhay. Ito ay lumiliko na sa mga tuntunin sa lipunan ang mga batas ng likas na pagpili ay hindi nalalapat - karamihan sa mga tao ay hindi tinatrato ang natitira bilang mga kakumpitensya para sa isang lugar sa araw. Bukod dito, ang mga mabait na tao ay palaging handang tulungan ang isang tao na kasalukuyang nahihirapan. Handa silang tulungan at ibahagi sa iba kung ano ang mayroon sila, at sa gayon ay nadaragdagan ang pagkakataong mapanatili ang mga species.
2
Ang mga sosyolohista ay may isang tinatawag na teorya ng "likas na empatiya." Nakahiga ito sa katotohanan na sa isang normal na tao, ang pagdurusa ng ibang tao o isang nabubuhay na nilalang na malapit sa lugar ay sanhi ng pagdurusa sa kaisipan, walang mas matindi kaysa sa pisikal. Napansin na ang mga malulusog na sanggol ay nagsisimulang umiyak at kumilos nang hindi malinaw kung naririnig nila ang isang may sakit o gutom na bata na nakahiga sa tabi ng pinto na umiiyak. Samakatuwid, ang kabaitan sa kasong ito ay ipinaliwanag ng isang makasariling pagnanais na mapasaya ang mga malapit, upang maging komportable sa parehong oras.
3
Ngunit may mga halimbawa na ang kabaitan ay pinalaki sa isang tao mula pagkabata. Kung tinuruan siya ng mga magulang ng awa at awa, ipinakita ito sa pamamagitan ng kanilang sariling halimbawa, kung gayon ang bata, bilang isang panuntunan, ay lumalaki nang pareho. Ang isang tao kung kanino ang mga konsepto na ito ay naging dayuhan mula noong pagkabata ay maaaring lumala at malupit.
4
Kung ang isang tao mismo ay maaaring pumili kung siya ay dapat maging mabuti o masama, kung gayon marahil ay palaging pinili niya ang una. Para sa espirituwal na kaginhawaan, ang pakiramdam na ito ay kinakailangan lamang. Ang galit at kalupitan ay kumakain ng kaluluwa mula sa loob at nagwawasak dito. Ang isang masamang tao ay walang mga mahal sa buhay at kaibigan; napipilitang makipag-usap lamang sa mga may kaluluwang may kamalian.