Sa buong buhay, isang pakiramdam ng kahihiyan ang bumibisita sa bawat tao nang maraming beses. At kung para sa ilang mga tao ang pakiramdam na ito ay mabilis at mabilis na nakalimutan, kung gayon para sa iba ay nagiging masigasig at mapang-api. Ang patuloy na pagkakaroon ng kahihiyan ay pinipigilan ang isang tao mula sa ganap na pag-unlad, pagbuo ng mga relasyon sa mga taong nakapaligid sa kanya, at kahit na pamumuhay ng isang normal na buhay. Ano ang papel na ginagampanan ng kahihiyan sa psyche ng tao?
Kapag ang isang tao ay nakakaramdam ng patuloy na kahihiyan sa kanyang mga aksyon, saloobin o kilos, mayroong kapalit ng pagkatao. Ang kahihiyan ay gumaganap ng isang mapagpasyang papel sa sikolohikal na pang-unawa ng katotohanan, sa gayon ang isang tao ay nagiging hindi sigurado sa kanyang sarili. Ang gayong tao ay madalas na hindi alam kung ano ang talagang nais niya at kahit na hindi niya napapansin ang kanyang emosyon.
Ang kawalan ng kakayahan upang maipahayag ang damdamin at damdamin ng isa, na kung saan ang isa ay "natural" nahihiya, ay humahantong sa paghihiwalay sa lipunan ng isang tao. Ang gayong tao ay hindi makapagtatag ng mga relasyon sa labas ng mundo, kapwa sa kanyang personal na buhay at sa trabaho. Ang pakiramdam ng kahihiyan ay hindi maaaring maging lahat ng pag-ubos sa isang sandali, tulad ng isang sikolohikal na problema ay humantong sa isang kuwento mula sa pagkabata.
Ang mga magulang, sa tulong ng kahihiyan, ay nagsisikap na masunurin ang kanilang anak, nang hindi isinasaalang-alang ang mga bunga ng naturang edukasyon. Ang isang maliit na tao ay nahihiya sa hindi magandang mga marka at pag-uugali, at kahit na para sa kanilang mga karamdaman, dahil pinapagalitan nila ang kanilang mga magulang. Sa paglipas ng panahon, ang isang pakiramdam ng kahihiyan ay kinakailangan at medyo pamilyar sa bata. Pinalitan ng mga magulang ang pag-ibig at pag-unawa na kinakailangan para sa mga bata na may palaging pakiramdam ng kahihiyan. Ang bata ay nagsisimula upang makilala ang pagmamahal ng magulang lamang sa pamamagitan ng prisma ng kahinhinan. Pagkatapos ng lahat, ang mga matatanda ay tumitigil sa pag-aalipusta para sa mga banga, pagkatapos lamang ng masigasig na pagsisisi.
Ang pagpasok sa pagiging matanda, ang pakiramdam na ito ay nagdadala sa loob nito ng isang mapanirang enerhiya sa pagkatao ng isang tao. Ang isang pakiramdam ng kahihiyan ay pumipigil sa isang tao mula sa kanyang sarili, ang anumang mga pagpapakita ng buhay ay tinanggihan at pinuna, na humahantong sa isang pagkamatay. Ang psyche ng tao para sa buong paggana ay nangangailangan ng lahat ng mga damdamin, at kahihiyan, kasama. Ang isang mabilis na pakiramdam ng kahihiyan ay pinoprotektahan at sinusuportahan ang pag-iisip ng tao. Iyon ang dahilan kung bakit napakahirap na maging sa isang beses at palaging kahihiyan.
Upang mabuhay nang naaayon sa sarili at sa nakapaligid na katotohanan, ang isang tao ay kailangang malaman at tama na maramdaman ang lahat ng mga tampok ng kanyang pag-iisip. Ang kamalayan sa mga pangunahing aspeto ng buhay na kung saan ito ay isang kahihiyan, at ang tamang gawain upang maalis ang mga ito ay makakatulong upang maayos na mabuo at makaramdam ng isang buong miyembro ng lipunan.