Ang mga tao ay nagsusulat ng mga tula tungkol sa pag-ibig ng buhay, para sa mga tao, para sa Diyos. Para sa ilan ay napakahusay nila, para sa iba sila ay mahina, walang muwang. Ito ay naiintindihan at natural, dahil ang antas ng kasanayan sa mga tao ay naiiba. Mayroong mga may-akda na nagsasalita ng mga tula sa kanilang sarili. Ano ang dahilan? Imposibleng magbigay ng isang tiyak na sagot sa tanong na ito, dahil ang lahat ay nakasalalay sa tao.
Manwal ng pagtuturo
1
Dahil sa isang matalim na pagbabago sa background ng hormonal, nakikita ng mga kabataan ang lahat nang masyadong masakit, maging malaskit at mahina, salungatan sa mga magulang, kamag-anak at guro. Tila sa kanila na ang mga may sapat na gulang ay hindi nakakaintindi sa kanila, wala silang pakialam sa kanilang mga problema. Kung ang pag-ibig na hindi natanggap ay idinagdag sa ito, ang mag-aaral ay maaaring maging labis na nalulumbay, pagpapasya na walang kaligayahan sa buhay, walang nangangailangan sa kanya, walang nagmamahal at nakakaunawa sa kanya. Upang makatakas mula sa mga mapang-api na kaisipang ito, ang bata ay bumubuo ng mga talata tungkol sa pag-ibig na tinukoy sa kanyang sarili. Ang ganitong mga taludtod ay isang uri ng "lunas" para sa nagresultang pagkalumbay. Ang nasabing pagkamalikhain ay nagsasalita ng hinanakit sa labas ng mundo.
2
Ang kabaligtaran na sitwasyon ay maaari ring mangyari, halimbawa, ang isang nakababighaning tinedyer ay napakasaya matapos matanggap ang gantimpala mula sa isang mahal sa buhay na siya ay labis na nasasabik sa emosyon, nais niyang sabihin sa buong mundo na siya ay mahal. Kaya nakakakuha tayo ng mga linya tungkol sa pag-ibig sa sarili. Sa mga nasabing taludtod makikita mo ang isang tala ng kagalakan at kaligayahan.
3
Sa isang mas may edad na edad, maaari itong maipaliwanag ng iba pang mga kadahilanan. Halimbawa, ang isang tao sa ilang kadahilanan ay hindi nagkakaroon ng relasyon sa mga kamag-anak, kaibigan at kasamahan, hindi niya maiayos ang kanyang personal na buhay. Siya ay itinuturing na mapagmataas, samantalang siya ay sobrang nakakaintindi. Ang paglikha ng mga tula ng pag-ibig, ang may-akda, tulad nito, ay tumakas mula sa hindi kasiya-siyang katotohanan, ay nagpapaliwanag sa lahat na siya ay tunay na hindi mapagmataas, mayroon siyang maraming pakinabang at mayroong isang bagay na ibigin siya.
4
May mga oras na lumilikha ang may-akda ng mga tula tungkol sa pag-ibig sa sarili, pagiging matapat na tiwala sa kanyang hindi mapaglabanan, mataas na katangian, kagandahan. Itinuturing niya ang kanyang sarili bilang isang modelo, isang pamantayan ng lahat ng mga birtud. Ang gayong tao ay nagtataas ng kanyang sarili. Ito ay isang krus sa pagitan ng pinakamalakas na egoism (sa gilid ng egocentrism) at sakit sa kaisipan.