Ang tao ay isang sosyal na pagkatao. Maraming mga ugali ng pag-uugali ang idinidikta ng opinyon ng publiko. Ang pagnanais na maging mas mahusay kaysa sa aktwal na pagdidikta ng mga posibleng mga bonus na maibibigay ng lipunan bilang kapalit.
Worldview bilang isang kinakailangan para sa pagnanais na maging mas mahusay
Kapag ipinanganak, ang isang tao ay malinis at ganap na bukas sa mundo sa paligid niya, mga tao, emosyon. Ang sanggol ay hindi nagsusuot ng maskara: ang kanyang mga pangangailangan ay makikita sa kanyang mukha, sa kanyang tinig, sa bawat kilusan.
Unti-unti, alam ang mundo, ang isang tao ay nakakakuha ng mahahalagang saloobin, natututo ng mga patakaran ng pag-uugali (at sa katunayan: ang mga patakaran ng kaligtasan). Ang mga pansariling personalidad - ang mga nakakabawas ng pakikipag-ugnay sa iba sa isang minimum - medyo kakaunti sa atin. At samakatuwid, para sa karamihan ng populasyon ng mundo, ang lahat ng mga aksyon ay malapit na nauugnay sa lipunan: ang reaksyon nito sa isang partikular na pagkilos. Ang bawat tao'y nais na kumuha ng kanilang lugar sa lipunan, ang kanilang mga angkop na lugar. Upang matupad ang mahalagang mahalagang papel na naatalaga sa kanya: ama, kaibigan, kasamahan, boss, at isang matagumpay na tao lamang.
Tulad ng sikat na slogan na "Mas mabilis! Mas Mataas! Mas malakas" sabi - walang may gusto at hindi pinarangalan ang mga tagalabas. Upang maging isang hakbang sa unahan, upang mangibabaw, upang maipakita ang talento - iyon ang hinihiling ng lipunan. Bilang kapalit, ang isang tao ay tumatanggap ng papuri, pagkilala sa kanyang katayuan bilang isang miyembro ng isang malaking pamilya, at, bilang isang resulta, positibong emosyon.