Naghahanap sa mga mata o hindi? Maraming tao ang nalilito sa isyung ito. Ito ay pinaniniwalaan na hindi sila tumingin sa mata lamang kapag sila ay nanlinlang. At tinitiyak ng mga psychologist na hindi ito ganoon, at nag-aalok ng maraming mga pagpipilian para sa mga posibleng kadahilanan kung bakit ang isang tao sa panahon ng isang pag-uusap ay maaaring hindi tumingin sa mga mata ng iba.
Ang mga siyentipiko sa Britanya ay nagsagawa ng isang serye ng mga eksperimento at nalaman na sa isang segundo lamang, kapag tinitingnan ng mga tao ang bawat isa sa mga mata, natatanggap nila ang tulad ng isang impormasyon na maaari nilang matanggap sa tatlong oras ng aktibong komunikasyon. Bahagi ito kung bakit ito ay napakahirap na tumingin sa mga interlocutor na mata at ang isang tao ay kailangang lumingon.
Bilang karagdagan, napatunayan na kapag ang isang tao ay patuloy na tumitingin sa iba at mga mata sa mga mata, ito ay nakakainis at ginagawang kinabahan ka. Pagkatapos ng lahat, tila sinusubukan niyang "basahin" ka. At walang nais na ito.
Sa ilang mga kaso, ang pagtingin sa tabi sa panahon ng isang pag-uusap ay itinuturing na isang tanda ng pagkahiya, na pinatunayan ng siyentipiko. Sa isang sulyap maaari mong ibigay ang lahat ng iyong saloobin sa bagay, dahil ang interes, pag-ibig at interes ay lumiwanag ang mga mata sa isang espesyal na paraan. At kung hindi nais ng isang tao na maunawaan mo ang kanyang nararamdaman ngayon (marahil masyadong maaga?), Kung gayon ay hindi siya makatingin sa iyong mga mata nang palagi.
Imposibleng tingnan ang mga mata ng taong ang mga mata ay "mayamot", mabigat. Sa literal mula sa mga unang segundo ng komunikasyon sa tulad ng isang interlocutor, ito ay nagiging napaka hindi komportable, hindi kasiya-siya at hindi komportable. Ang ganitong hitsura ay pinipilit at pinipilit mong lumayo.
Ang pagdududa sa sarili ay isa pang punto kung bakit hindi makatingin nang diretso ang mga tao sa kanilang mga mata. Kung ang iyong interlocutor ay nakakakuha ng isang bagay sa mga kamay ng isang pag-uusap, kinakabahan na kunin ang isang napkin, tumusok sa kanyang mga tainga, tip ng kanyang ilong o buhok, pagkatapos ay nagbibigay siya ng matinding emosyonal na kaguluhan. Nangangahulugan ito na maiiwasan niya ang direktang pakikipag-ugnay sa kanyang mga mata, dahil hindi siya sigurado sa kanyang mga aksyon. At hindi niya alam kung ano ang eksaktong kailangang gawin ngayon at kung ano ang hitsura ay pinaka-angkop para sa iyo na "ipadala".
Siyempre, may mga oras na ang isang tao ay hindi tumitingin sa mga mata ng interlocutor dahil lamang sa hindi kapansin-pansin sa huli. Kung gayon, walang katuturan ang pagpapalitan ng impormasyon kapwa sa pasalita at nonverbally. Kilalanin na ang dahilan ay tumpak sa pagkabagot nang mabilis hangga't maaari, upang hindi mamuno sa mga hindi kinakailangang pag-uusap. Bilang karagdagan, medyo simple ang gawin. Bilang karagdagan sa titig, ang isang tao ay magpapakita ng iba pang mga palatandaan ng hindi pag-disinterest: may salungguhit na pagsulyap sa kanyang relo, kung minsan ay umuuga, patuloy na nakakasagabal sa isang pag-uusap sa ilalim ng kawala ng pagsagot sa isang tawag sa telepono, atbp. Sa kasong ito, mas mahusay na magpaalam sa interlocutor sa lalong madaling panahon.
Kung nais mong hindi magkaroon ng mga problema sa komunikasyon, pagsasanay na huwag lumayo kapag nakikipag-usap. Pagkatapos ay magiging madali para sa iyo na makagawa ng mga bagong kaibigan at bumuo ng isang nagtatrabaho na relasyon.