Sinasabi nila na nagseselos siya - ibig sabihin mahal niya. Ngunit kung minsan ay nagiging napakalakas ang paninibugho kaya walang lugar para sa pag-ibig. Imposibleng mang-insulto, mapahiya, pindutin ang isang mahal sa buhay! Ang pag-ibig ay hindi agresibo. Agresibong selos. Ano ang panganib ng paninibugho, at bakit hindi hayaang lumago ito sa kaluluwa, pumapatay ng pag-ibig?
Ang paninibugho ay isang malupit na pakiramdam. Hindi kataka-taka na sinasabi nila na mula sa mga nagseselos na mga silid na walang malasakit na asawa ay nakuha, at mula sa naninibugho na mga kasintahang babae - mga mapopoot na asawa. Ang pag-ibig ay nagpapasaya sa iyo, ang paninibugho ay nagpapasaya sa iyo. Kung ang paninibugho ay nanaig sa isang tao, kung gayon ang kanyang puso ay iniwan ang pagmamahal, na ipinapahayag sa tiwala, sa nais na kaligayahan. Ang paninibugho ay hindi batay sa pag-ibig, ngunit sa isang multifaceted inferiority complex - isang halo ng kawalan ng tiwala, pagmamalaki, sadyang natalo at pagkakaroon ng mga damdamin, na nang una ay tinukoy ang isang tao bilang isang bagay, na tinatanggal sa kanya ang karapatang maging kanyang sarili. At kapag ang emosyong ito ay lumalaki at tumatagal sa mga masakit na tampok - ang pagpapanatili ng mga relasyon sa pangkalahatan ay pinag-uusapan. Hindi lahat ay makatiis sa pang-araw-araw na mga eksena sa paninibugho.
Ang paninibugho ay madalas na ipinakita sa manic search para sa "ebidensya", na sa katunayan ay hindi nauugnay sa tunay na pagkakanulo. Ang isang tao na nabalisa sa paninibugho subconsciously nais na tiyakin na siya ay tama, upang matiyak na ang pinakamasamang pagpapalagay. Tila naiinggit ang "pagdala sa kanya sa malinis na tubig" at isasailalim ang kapareha sa kanyang sariling kapayapaan ng isip, mahahanap niya ang nawalang pagkakasundo. Sa kasamaang palad, ang lahat ay nangyayari nang eksakto sa kabaligtaran. Ang masigasig sa pagnanais na makontrol ang isang kapareha ay pupunta nang higit pa, na humahantong sa relasyon sa isang matatag. Sa ilalim ng presyon ng paninibugho sa bahagi ng kasosyo, ang isang tao ay nawalan ng kakayahan para sa taimtim na relasyon, nagsara, nagiging lihim. Samakatuwid, ang mga asawa o asawa na namamalagi sa kanilang "halves" ay madalas na lumilitaw kung saan may selos.
Ang panibugho ay bulag, at ang lohika ng isang taong nagseselos ay madalas na walang kamali-mali. Ang mapagbiro ay naglalayong mapahamak ang kalagayan ng mga malapit, walang katapusang "interogasyon na may pagkagumon", kapritso, emosyonal na pagbuga ng negatibiti. Ang isang taong naninibugho ay may posibilidad na sisihin ang isang mahal sa buhay hindi lamang para sa totoong maling pagkilos, kundi pati na rin sa haka-haka, kung hindi ganap na kathang-isip na mga kasalanan! Pagkatapos ng lahat, ang imahinasyon ng isang taong nagseselos minsan ay napakapangit.
Ang pagpapatahimik ng mga paliwanag ng ilang mga haka-haka na krimen ay hindi gumagana sa isang taong nagseselos. Ang mga pangangatwiran ng pag-iisip ay nag-aatubili na isinasaalang-alang, ang anumang pangyayari ay isinasaalang-alang sa pamamagitan ng isang magnifying glass, at hindi gaanong mahahalagang detalye ang napansin bilang mga nakamamatay na kalagayan. Ang totoong estado ng mga bagay ay nakikita sa isang baluktot na ilaw. Ang diyablo ng paninibugho ay lumiliko na "isang lumipad sa isang elepante", mga disfigures sa mga mata ng isang taong nagseselos ang bagay ng kanyang pag-ibig, at ang mga taong ganap na hindi kasali sa salungatan na ipinagmula ng isang taong nagseselos.
Kung ang buhay ng isang tao ay inuupuan ng isang naninibugho na kasosyo, na patuloy na namamasid at naghahanap ng katibayan ng pagiging hindi totoo, mayroong depresyon, o kahit na "lumipad sa isang panaginip at sa katotohanan, " namamalagi, itinatago ang katotohanan, at naghahanap ng mga pabango. Kung nauunawaan mo, kung gayon ang nakakainis na "mga halves" ay karaniwang nagtutulak sa kanila sa pagdaraya sa mga asawa o kasosyo, na hindi sinasadya na muling binabago ang buhay ng isang mahal, na madalas nawawala ang kanilang pakiramdam ng proporsyon sa mga salita at kilos, na nagtutulak sa kapareha sa kanilang sarili. Kung ang isa't isa na pag-ibig o pagmamahal ay malakas - ang isang taong pinahirapan ng paninibugho ay pumapasok sa kanyang sarili, "natitiklop ang kanyang mga pakpak", nagiging panloob na walang malasakit sa kanyang sariling buhay, at kung minsan ay nahuhulog sa isang tamad at halos hindi nakikita ng iba, pagkalungkot. Kaya ang mga ugnayan, nalason ng paninibugho, ipinanganak ang mga natalo, sirain ang isang karera, huminto sa isang tao ng mga malikhaing paghahayag, at sa wakas - gumawa ng isang kasosyo sa loob na malungkot at hindi masisiyahan. Ang gayong tao ay nawalan ng kakayahang magmahal. At ang masakit, mapurol, mapanirang kalungkutan para sa pareho ay nagsisimula nang magkasama, kung saan hinihila ng lahat ang strap ng buhay ng pamilya, nakakalimutan ang mga kagalakan ng buhay at nakikita ang pang-araw-araw na abala, at kahit na mga iskandalo - kung ipinagkaloob.
Ang pag-ibig ay hindi lamang emosyonal, espirituwal at pisikal na pagmamahal, kundi paggalang din sa pagkatao ng iba. Ang paninibugho ay pinapahamak ang isang mahal sa buhay na walang paggalang, kung minsan napaka nagpapakita, na nagpapabagal sa awtoridad ng indibidwal sa iba. Nasasabik sa paninibugho, ang mga asawa ay madaling magtapon ng isang pangit na pampublikong scuffle, discrediting ang kanilang mga sarili at ang kanilang "kalahati" sa mga mata ng mga taong naging isang hindi kanais-nais na saksi sa isang mahirap na eksena.
Ang mapusok, nakakalibog na paninibugho ay pinipigilan ang mga positibong emosyon sa isang tao, ginagawa siyang kahina-hinala, bastos, napalaki. Ang isang tao na nagseselos sa paninibugho ay naghahanap ng pandiwang at pisikal na karahasan laban sa pagkatao ng iba, upang mapahiya ang kapareha o ipahiya ang kanyang sarili - sa isang pagtatangka na pukawin ang awa, obligahin, tanggalin ang isang libreng emosyonal na buhay. At ito ay madalas na humahantong sa ang katunayan na ang "nasugatan" na partido ay nagpasya na baguhin ang kanilang buhay hindi lamang emosyonal, ngunit din sa katawan - gumawa ng tunay na pagkakanulo o pagtanggal ng mga relasyon sa isang nakakainis na kasosyo sa himagsik upang makahanap ng hindi bababa sa ilang kapayapaan at kalayaan.
Ang pangunahing problema ng isang taong naninibugho ay ang kanyang sariling pagpapahalaga sa sarili.
Ang tanging paraan ay ang pagtabi mula sa iyong kapareha at maunawaan: ang paninibugho ay isang mapanirang damdamin, at kapag napabayaan ito ay isang sakit. Huwag pahirapan siya at ang iyong sarili, mas produktibo upang harapin ang solusyon ng iyong mga sikolohikal na problema. Lumiko sa isang sikologo kung ang paninibugho ay napunta sa scale, nagiging malinaw sa iba. Ilagay ang iyong sarili sa pagkakasunud-sunod sa labas at sa loob. Tumanggi sa alkohol, na, tulad ng alam mo, ay naghihimok ng mga salungatan batay sa mga karaingan ng mga hinaing at hindi sinasadyang aksidente. Maglaan ng oras sa iyong libangan, makahanap ng isang kawili-wiling aralin. Sa madaling salita, upang mai-redirect ang enerhiya sa isang positibong channel, dagdagan ang iyong pagpapahalaga sa sarili.
Ang pagkakaroon ng pagkakaroon ng tiwala sa sarili, ang isang tao ay nagiging sapat na sa sarili, independyente - na nangangahulugang pahalagahan niya ang mga relasyon sa isang kapareha, iginagalang ang kanyang pinili, pagbilang sa kanyang personal na puwang. Kaya, ang gayong mga relasyon ay magiging mas matatag, mas protektado mula sa labas ng pagsalakay - sa anyo ng isang karibal o karibal, na, tulad ng alam mo, ay lilitaw kung saan matagal nang nabasag ang mga relasyon.
Siyempre, ang lahat ng ito ay hindi nalalapat sa magaan na mga iniksyon ng paninibugho, na hindi maiiwasang ihalo sa isang pagmamahal na damdamin at maglingkod, sa halip, bilang isang karagdagang insentibo upang mabigyan ang tiwala ng kapareha na hindi sila pakialam sa kanya. Bilang karagdagan, ang bahagyang paninibugho ay nagpapanatili ng tono sa maayos, pagpilit ng isang tao na mapabuti - panlabas at panloob. Pagkatapos ng lahat, kapag naramdaman mong malapit ka - sensitibo, maunawaan at malapit na tao, ayaw mo talagang tumingin sa mga estranghero.