Ang buhay ay tuloy-tuloy na pagbagsak. Samakatuwid, hindi alam kung ano ang naghihintay sa iyo araw-araw. Sa mga minuto na ito ay mabuti, walang nag-iisip tungkol sa oras, at sa mga minuto ng pagkakanulo, pagtataksil o paghihiwalay, nagbabago ang mga pananaw, lumipad ang rosas na baso, at darating ang oras upang malaman upang mabuhay, upang tamasahin ang bawat sandali. At kung minsan ang mga tip mula sa Internet, pati na rin ang suporta para sa mga mahal sa buhay ay makakatulong sa pagtagumpayan ng masamang pag-iisip at sumulong.
Mayroong isang parirala na gumaling ang oras. Totoo ba ito?
Ang mga taong nais sabihin "pagalingin sa oras, " "ang lahat ay lilipas sa oras, " ngunit maaari mo bang paniwalaan ito? Kapag sinasabi nila araw-araw na ang oras ay lunas, ang mga tao ay hindi sinasadya na nagsisimulang sumang-ayon dito. Ang ilang mga tao ay alam na ang oras ay hindi makakatulong makalimutan, halimbawa, isang mahal sa buhay. Gayunpaman, sa anumang kaso, ang mga alaala sa kanya ay mananatiling nagpapahirap sa akin araw-araw, buwan, taon, o kahit ilang taon. Tanging maaari mong tulungan ang iyong sarili. Walang tagal ng oras ang magpapagaling ng isang sugat at hindi ka hahantong sa pagkalumbay.
Upang maging maayos ang lahat, dapat mo munang maniwala sa iyong sarili.
Ang bawat isa ay may sariling mga problema at kanyang sariling personal na kaso. Hindi maikakaila na ang oras ay makakatulong upang makalimutan, mayroong isang lugar para dito. Marahil alam mo ang kwento ng dalawang batang babae na naghihintay sa kanilang prinsipe. At nang makilala nila siya, pareho silang nahulog, ngunit hindi siya tumugon. Bilang isang resulta, ang isa ay hinila ang sarili at nakalimutan, sa pakikipag-usap sa mga bagong tao, at ang iba pa ay naniniwala na ang oras ay makakatulong sa kanya na mabawi, at magdusa ng maraming taon. Bilang isang resulta, nahanap ng unang batang babae ang kanyang sarili ng isang binata, at ang pangalawa ay naniniwala na sa lalong madaling panahon ang lahat ay makakalimutan. Ngunit walang nangyayari sa sarili. Ang moral ay hindi ka dapat maghintay hanggang mangyari ang isang himala at ang lahat ay lumilipas, kailangan mong magpatuloy, maghanap ng mga landas sa pag-unlad. Kailangan mo lang tandaan na ang buhay ay ibinigay upang masiyahan ito, at hindi magdusa at maging malungkot.
Siyempre, kapag ang isang medyo matagal na oras ay lumipas mula sa sandali ng paghihiwalay sa isang mahal sa buhay, nagsisimula kang mag-isip nang kaunti tungkol sa kanya. May naniniwala kahit na sa paglipas ng panahon, unti-unting nagsisimula kalimutan ang lahat. Sa katunayan, ang mga sandaling iyon lamang na walang gaanong halaga sa iyong buhay ay nakalimutan.
Kung ang isang tao ay talagang nangangahulugang isang bagay sa iyo, walang oras na makapagpapagaling sa iyong mga sugat sa kaisipan.