Ang isa sa mga pangangailangan ng neurotic ng isang tao ay ang pagnanais na maging sa lahat at palaging una. Ang panganib ay ang gayong pagnanasa ay lumitaw sa mga taong hindi nagmamalasakit sa kanilang kalagayan sa emosyon at hindi tungkol sa pagkamit ng isang resulta, ngunit sa mga nagsisikap na patunayan sa buong mundo na ito ang pinakamahusay. Sa katunayan, kahit na natanggap ang pagkilala, ang isang tao ay hindi nakakaramdam ng kasiyahan mula sa tagumpay.
Nais na maging una at hindi mapapalitan, ang isang tao ay hindi maaaring makompromiso, mananatili sa kanyang mga ambisyon at lumikha ng mga hadlang para sa kanyang sarili. Hindi siya nasiyahan sa kanyang posisyon, ang "mga Napoleonikong plano" ay mahalaga para sa kanya at naniniwala siya na sa pamamagitan lamang ng pagiging mahusay siya ay magiging masaya, mahal at igagalang ng lahat.
Halimbawa, kung ang isang tao ay nangangarap na maging isang mahusay na manunulat, ngunit sa parehong oras ay gumagana sa ilang maliit na pag-publish na bahay bilang isang editor o proofreader, tila sa kanya na ito ay isang pansamantalang trabaho lamang na hindi nagbibigay ng anumang mga prospect para sa paglago at tumatagal lamang ng kanyang oras. Samakatuwid, siya ay patuloy na nagtatrabaho, nakakapagod, nanatili sa pagkapagod, at kung minsan sa pagsalakay at galit, dahil lamang sa isang tao na ngayon ay tumatanggap ng mga papremyong pampanitikan, at nakaupo pa rin siya sa mga hindi naiintindihan na mga lugar kung saan hindi malinaw kung ano ang ginagawa niya.
Sa intelektwal, nauunawaan ng taong ito na ang isang bagay ay kailangang gawin sa direksyon ng kanyang mga pangarap, ngunit walang sapat na oras, at ang ilusyon na balang araw ay darating ang lahat sa sarili nitong mga kamay ay hindi hahayaan. Bilang isang resulta, bumubuo siya ng isang negatibong pananaw sa buhay, kung saan nakikita niya ang kanyang sarili bilang isang pagkabigo, at isang bloke ang nabuo na hindi pinapayagan ang isang tao na gumawa ng kahit isang uri ng kilusan ng katawan sa direksyon ng pagkamit ng layunin. Pagkatapos ng lahat, ang kapalaran ay hindi pinapaboran sa kanya, ang mga bituin ay hindi matatagpuan sa kapanganakan, sa pangkalahatan, ang lahat ay laban sa kanya.
Ang isang tao na nais na maging una sa lahat at palaging nagiging isang neurotic, walang kakayahang mamuhay sa kasalukuyang sandali. Ang lahat ng kanyang mga saloobin ay puro sa nakaraan o sa hinaharap. Ang ganitong mga tao ay patuloy na pinag-aaralan ang mga kaganapan na naganap sa kanilang buhay, at subukang baguhin kung ano ang nangyari o mag-isip tungkol sa kung ano ang maaaring maging "kung
"." Kung ipinanganak ako sa ibang bansa
", " kung milyonaryo ang aking mga magulang
", " kung nagpunta ako sa pag-aaral sa ibang unibersidad
"- Ang gayong mga saloobin ay madalas na katangian ng mga taong hindi masisiyahan sa buhay sa kasalukuyang panahunan.
Ang pag-aalaga sa kung ano ang mangyayari "kung" ay nakakagambala rin sa isang tao sa pagpapatupad ng kanyang mga plano at hindi pinapayagan siyang lumago ng propesyonal o ganap na baguhin ang kanyang trabaho. Pagkatapos ng lahat, ang takot at paniniwala ay nagmamay-ari nito: "bigla akong hindi", "bigla akong wala ng lakas at oras", "bigla akong maiiwan sa trabahong ito, ngunit hindi nila ako dadalhin sa isa pa".
Minsan nagsulat si Eric Burn tungkol sa kung paano makilala ang isang nagwagi mula sa mga nais lamang na maging isa, ngunit wala kang magawa para dito. Kaya, ang nagwagi ay palaging may maraming mga pagpipilian para sa pagkamit ng kanyang layunin, ay hindi matakot na mawala ang kanyang trabaho, posisyon, mahanap ang kanyang sarili sa isang mahirap na posisyon at alam nang eksakto kung ano ang kailangang gawin kung siya ay nabigo. Ngunit ang mga hindi kailanman magiging isang nagwagi ay hindi man aminin ang posibilidad na magkamali at palaging gumawa lamang ng isang pusta, sinusubukan na makuha ang lahat nang sabay-sabay. Bilang isang resulta, ang pagkawala ay hindi maiwasan.
Upang maging una sa lahat at sa lahat ng bagay ay isang napaka madalas na hindi matamo pagnanais, na humahantong lamang sa pagkabigo at neurosis. Kung ang isang tao ay nakakaunawa na upang makamit ang tagumpay, ang pagnanais na makakuha ng isang mabilis o agad ay hindi sapat, pagkatapos ay sisimulan niyang unti-unting makamit ang kanyang layunin, gumawa ng maliliit na hakbang sa landas ng kanyang sariling pag-unlad, at kung minsan ay tama ang mismong mithiin na nais niyang makamit. Sa kasong ito, maaga o huli, nakukuha niya talaga ang nais niya, at kumpleto - kasama ang lahat - ang kasiyahan sa buhay. Bukod dito, hindi niya kailangang maging una palagi at sa lahat.