Paano kung ang bawat hakbang ay hahantong sa kailaliman? Bakit nahati ang puso ko mula sa pananabik? Hindi mahalaga kung mayroong puting niyebe o isang makatas na damuhan sa labas ng bintana: ang mga kulay ay kumupas, ang kawalan ng laman at ang sakit ay kumakain sa loob. Paano mabuhay kung hindi mo nais na magpatuloy, paano kung pagod ka na naghahanap ng kahulugan at hindi pinagkakatiwalaan ang mga ngiti sa iyong mga mukha?
May kahulugan sa lahat, sa bawat kilusan, buntong-hininga o kilos. Ang isang tao ay nagpupumilit, napupunta sa isang tiyak na layunin na siya mismo ang pinili. Ang pangunahing bagay ay hindi sumuko kapag ang kapalaran ay nagtatakda ng entablado - madalas na nangyayari na ang mga problema ay nahuhulog sa mga droga, natigilan, hindi pinapayagan na tumayo. Sa isang walang katapusang pag-ikot ng sayaw ng mga araw at isang siklo ng mga kaganapan, kung minsan nagsisimula kang lumubog sa mga kahila-hilakbot, ligaw na mga bagay na nakakatugon sa paraan. At sa paligid ng kawalang-interes at panlilinlang - ang mga tao ay naging slag.
Ngunit maghintay, kahit na hindi mo nais ang anumang bagay, kahit na wala nang lakas - kailangan mong sumulong!