Marami sa mga tao ang nagsinungaling, magsinungaling sila at magsisinungaling. Ngunit kung minsan ay maaaring maihayag ang pagdaraya. Mayroong maraming mga paraan upang makilala ang mga kasinungalingan: pandiwang, psychophysiological at hindi pandiwang.
Ang paraan ng pandiwa (pandiwang) ay upang suriin ang koordinasyon ng impormasyong ibinigay at ang di-pandiwang paraan: halimbawa, mga kilos.
Ang pamamaraan ng psychophysiological ay ang pagpapakita ng mga pagbabago sa gawain ng mga panlabas na organo. Imposible ang pamamaraang ito.
Ang di-berbal na pamamaraan ay isang pagbabago sa pag-uugali, mga ekspresyon sa mukha, kilos pareho sa panlabas at sa panloob na (physiological) na antas.
Ang pinakamahusay na paraan hanggang sa araw na ito ay upang suriin sa isang detektor ng kasinungalingan. Para sa kakulangan ng isang aparato na gagamitin, sa pang-araw-araw na buhay ang isang ordinaryong tao ay maaaring makilala ang isang sinungaling sa pamamagitan ng ilang mga palatandaan.
Halimbawa, mga palatandaan ng psychophysiological:
- panginginig o pagtaas o pagbaba sa intonation ng boses;
- ang hitsura ng mga atypical verbal na liko;
- napansin ang kaguluhan sa boses;
- huminto kapag sinasagot ang mga mahihirap na katanungan o masyadong mabilis na sagot;
- ang hitsura ng mga patak ng pawis sa itaas o noo;
- madalas na paglunok ng laway;
- twitching ng mga kalamnan ng mukha (kilay, labi, takip ng mata), atbp.
Mga sintomas na hindi pandiwang:
- kuskusin ang mga kamay, kumamot sa ulo, leeg, earlobe, ilong, mata;
- kinakabahan na kagat ng labi, kuko;
- takot na tumingin sa mga mata ng interlocutor;
- fumbles isang pindutan sa damit, twists kinakabahan isang hawakan sa kanyang kamay, atbp.
Mga palatandaan ng pandiwang:
- pag-iwas sa concretization ng ilang mga katotohanan;
- tuloy-tuloy na diin sa kanyang kawalang-kasalanan o katapatan, hinihingi ang kumpirmasyon mula sa interlocutor na pinaniniwalaan niya;
- kaguluhan, pagpapakita ng poot sa isang pag-uusap na may kaugnayan sa interlocutor, atbp.