Matapos mawala ang isang mahal sa buhay, kahit gaano kahirap sa puso, dapat magpatuloy ang isa sa buhay. Ang kamatayan ay palaging isang pagsubok, gayunpaman, sa pamamagitan ng pagdaan nito, nagiging mas matibay tayo sa pag-iisip. Ngunit paano mapaglabanan ang pagkalumbay at itim na pag-iisip?
Manwal ng pagtuturo
1
Oo, ang iyong ama ay hindi na malapit sa iyo. Ngunit, umalis sa mundong ito, hindi niya nais na magdusa ka. Huwag pahirapan ang iyong sarili ng palagiang paalala na hindi ka gumawa ng isang bagay para sa kanya, ay walang oras na magsabi ng mga mabubuting salita.
2
Sabihin sa iyong sarili na ginawa mo ang lahat sa iyong lakas para kay tatay. At kung hindi ka nakahanap ng oras para sa kaaya-ayang mga salita na kinausap sa kanya, hindi ito ang pinakamasama. Marahil ay alam niya na mahal mo siya. Ngunit ngayon ang oras ay dumating sa pag-iisip hayaan siyang umalis.
3
Ang pakawalan ay hindi nangangahulugang makalimutan. Ngunit ang pangangalaga sa isang mahal sa buhay ay kinakailangan. Sigaw, lumuluha ang luha sa kaluluwa, upang mapanatili ang sakit ng pagkawala sa sarili ay mapanganib. Isipin na ang lungkot ay nawala sa luha.
4
Upang mabalisa, maaari mo at dapat ibahagi ang iyong mga karanasan sa mga mahal sa buhay, ito ay nagkakahalaga ng pagpunta sa isang appointment sa isang psychologist. Ang pangunahing bagay ay hindi maiwalay.
5
Sa anumang kaso huwag sumuko sa pagkain, kahit na walang gana. Subukang makakuha ng sapat na pagtulog, kung ang hindi pagkakatulog ay hindi nagpakawala, kumuha ng mga natural na sedatives.
6
Makipag-usap sa kalikasan, kumuha ng isang kuting o tuta. Ang aming mas maliit na mga kapatid ay nakakagambala at kumalma. Gustung-gusto nila kaming ganap na hindi kawili-wili at walang inaasahan na kapalit.
7
Alalahanin na ang mga magulang ay nagpapatuloy sa kanilang mga anak. Minsan ang mga apo ay nakakagulat na katulad sa kanilang mga lolo at lola. Walang nawawala nang walang bakas habang buhay ang sangkatauhan.
8
Ang memorya ng mga mahal sa buhay na wala na sa amin ay tumutulong at sumusuporta. Kapag ang sakit ng pagkawala ay huminto, ang mga alaala ng iyong ama ay magiging iyong aliw sa dagat ng pang-araw-araw na bagyo.
9
Ang bawat isa sa atin ay kailangang magkatotoo sa katotohanan na ang pag-alis ng mga magulang ay hindi maiwasan. Ang kaalamang ito ay tumutulong sa amin na mabuhay ang oras na inilaan sa amin nang malinaw, nang walang indulging sa walang katapusang kalungkutan na hindi pa nakatulong sa sinumang makayanan ang kalungkutan.
10
Tulungan ang mga mas mahirap. Malapit na may mga tao na mabilis na nangangailangan ng pangangalaga, huwag tanggihan ang mga ito, ibigay ang iyong init. At sa lalong madaling panahon ang sakit ng pagkawala ay humina, magkakaroon ng mga puwersa upang mabuhay.