Sa kasamaang palad, may mga problema na hindi kayang bayaran ng isang tao - maaari lamang niyang makaligtas sa kanila. Sa mga sandaling iyon kung ang pagdadalamhati ay sumasakop sa isang tao sa kanyang ulo, kung minsan ay may isang pag-asa lamang - ang oras na iyon ay maaaring mapawi ang sakit.
Kalimutan at pagalingin
"Ang lunas sa oras" ay hindi nangangahulugang walang laman na pag-asa, at pinatunayan ito ng mga siyentipiko. Ang prosesong ito ay katulad ng paghigpit ng mga grooves "incised" sa utak ng tao. Ang mas maraming mga tao ay nag-iisip tungkol sa isang bagay, ang mas malalim na "uka" ay na-print, ngunit kapag nakalimutan nila, nagsisimula itong unti-unting makinis. Isipin ang prosesong ito bilang isang paggamot para sa mga gasgas: kung patuloy mong nasasaktan ang balat, hindi ito magiging malusog, ngunit sulit na iwanan itong nag-iisa para sa isang habang, at ang simula ay gagaling.
Napakahalaga na ang tao ay lumipat sa iba pang mga bagay. Ang mas iniisip mo tungkol sa kung ano ang sumasakit sa iyo, mas matagal ang proseso ng "oras na pagalingin" ay tatagal. Mahirap ma-distract, ngunit kinakailangan.
Sa ilang mga klinika, isinasagawa ang espesyal na paggamot sa pagtulog. Ang mga taong nakaligtas sa matinding kalungkutan ay nakatulog sa loob ng 1-2 na linggo, at sa oras na iyon ang mga espesyal na sinanay na kawani ay nangangalaga sa kanila. Matapos ang gayong paggagamot, ang kalungkutan ay hindi ganap na nakalimutan, ngunit tila napakalayo, na tila ang mga trahedyang pangyayari ay nangyari maraming taon na ang nakalilipas. Nangangahulugan ito na ang oras ay maaaring pagalingin, kailangan mo lamang itong gamitin nang tama.