Ang Peter Pan syndrome sa mga kalalakihan ay nagsisimula upang mabuo sa isang napakabata na edad. Wala itong isang organikong - pisyolohikal - batayan. Ang pag-unlad ng naturang kundisyon ay nagsimula, bilang isang panuntunan, dahil sa mga relasyon sa pamilya, ang impluwensya sa batang lalaki mula sa gilid. Unti-unti, lumalaki ang pagpapapangit ng pagkatao at pagkatao. Sa isang tiyak na punto, ang kondisyon ay nagsisimula na nangangailangan ng trabaho sa naaangkop na espesyalista.
Ang pangunahing dahilan na nagiging sanhi ng pag-unlad ng Peter Pan syndrome ay ang traumatic, nakakalason o simpleng hindi sapat na pag-aalaga ng bata.
Ang edukasyon na humahantong sa pagbuo ng sindrom
Ang batayan ng tulad ng pagpapapangit ng pagkatao ay:
- takot sa paglaki;
- takot sa responsibilidad;
- takot sa paghihigpit ng kalayaan;
- kawalan ng kalayaan
Bilang isang patakaran, ang mga batang lalaki na kung saan lumaki ang mga lalaki - si Peter Pan, ay pinigilan sa pamilya. Ang kanilang opinyon ay alinman ay hindi isinasaalang-alang nang ganap o itinuturing ng mga magulang bilang isang bagay na hindi gaanong mahalaga. Unti-unti, tumigil ang bata na gumawa ng inisyatibo, na lubos na umaasa sa ina at tatay.
Kadalasan, ang pag-iingat ng hyper at kabuuang - hindi sapat - ang kontrol ay naging mga sandaling iyon na nag-trigger ng pagbuo ng Peter Pan syndrome. Ang mga magulang ay nagsisikap na gawin ang lahat para sa bata, matupad ang kanilang kapritso, hindi nakakaapekto sa pag-unlad ng kalayaan. Maaaring kontrolin ni Nanay ang bawat hakbang ng kanyang anak, mapigilan ang batang lalaki na ipakita ang kanyang sarili sa anumang paraan, na patuloy na pinipilit siyang maging katabi niya. Unti-unti, ang tinatawag na pagkasayang ng kalooban ng bata ay nangyayari: nagiging malungkot siya, hindi nais at hindi nakapag-iisa na gumawa ng kahit ang pinakasimpleng desisyon, nagiging mahirap para sa kanya na magpasya sa ilang mga hakbang, bubuo at mapabuti.
Ang batang lalaki, na ang mga tampok ni Peter Pan ay nagsisimulang magpakita mula pagkabata, madalas na tumatanggap ng eksklusibong papuri mula sa kanyang mga magulang. Inilarawan nina Nanay at tatay ang kanilang anak, kahit na ang ilang mga kalokohan at pag-uugali sa kanyang bahagi ay hindi napapansin ng mga magulang bilang isang negatibong bagay. Ang pamamaraang ito ay bumubuo ng isang hindi sapat na mataas na pagpapahalaga sa sarili sa batang lalaki, pinapakain ang isang pagkahilig sa narcissism.
Salamat sa gayong pag-aalaga at isang katulad na saloobin sa bahagi ng mga magulang, ang bata ay nahaharap sa malubhang paghihirap sa proseso ng pagsasapanlipunan. Ang anumang uri ng komunikasyon ay nakakagambala para sa kanya. Ang intelihensiyang katalinuhan, bilang isang panuntunan, ay nagdurusa rin sa mga bata.
Sa ilang mga kaso, ang isang tao na may Peter Pan syndrome ay naging isang domestic anak noong nakaraan. Hindi siya makapunta sa kindergarten, hindi dumalo sa anumang mga seksyon o mga lupon, makakapasok sa pag-aaral sa bahay. Dahil sa "paghihiwalay" mula sa labas ng mundo, ang kawalan ng normal na kasanayan sa komunikasyon, at kamangmangan sa mga pamantayan ng pag-uugali sa lipunan, nagiging mas mahirap para sa mga nasabing indibidwal na magtatag ng mga matalik na relasyon sa bawat taon. Ang halaga ng pakikisama at pagkakaibigan para sa isang lalaki na si Peter Pan ay napakababa.
Kadalasan sa konteksto ng nakakalason na pagiging magulang, ang mga batang lalaki ay nahaharap sa katotohanan na kumbinsihin sila ng mga magulang na dapat nilang sundin ang kanilang mga pagnanasa, ituloy ang kanilang sariling interes nang eksklusibo, hindi isakripisyo ang kanilang sarili, hindi kahit na magpakita ng isang patak ng altruism. Unti-unti, ang impluwensyang ito ay nagpapahiwatig ng pagkatao at pagkatao ng bata, paglilinang ng mga tampok ni Peter Pan sa kanya.