Ang mas malapit sa layunin, mas mahirap ang kalsada ay nagiging dito - madalas itong nangyayari. Gayunpaman, sa bawat kaso, ang hindi pangkaraniwang bagay na ito ay sanhi ng iba't ibang mga kadahilanan. Siguro mayroon ka lamang isang mababang antas ng pagganyak, o marahil ay inaasahan mo nang labis mula sa iyong sarili.
Karamihan sa mga madalas na ito ay banal katamaran. Ang mas malapit na resulta ay nagiging, mas kaunting pagsisikap na nais mong gawin upang makamit ito. Tila posible na makamit ang ninanais ng pagkawalang-kilos, iyon ay, dahil sa mga nakaraang pagsisikap, ngunit hindi ganito.
Inaasahan
Bilang karagdagan, ang gayong mga paghihigpit ay lumitaw dahil sa mga inaasahan. Bilang isang patakaran, nais ng mga tao na palakihin ang kanilang sariling mga kakayahan at magtakda ng mga layunin na napakahirap makamit, kahit na hindi ito gaanong unang tingin.
Halimbawa, ang mga taong mataba, na kinasihan ng tagumpay pagkatapos ng unang pagtakbo, ay itinakda ang kanilang sarili sa gawain ng pagpapatakbo ng ilang kilometro araw-araw. Gayunpaman, ang gayong piyus ay mabilis na nawawala, dahil ang pagiging kumplikado ng gawain ay nagdaragdag, at ang inspirasyon ay hindi lumalaki.
Upang maiwasan ang problemang ito, dapat kang maging makatotohanang, ngunit ito ay hindi kasing simple ng tila sa una. Mas mainam na magtakda ng isang simpleng layunin at makamit ito, kaysa mangarap ng pinakadakilang nagawa, ngunit upang patayin na ang kalahati.
Sa halimbawa sa itaas, posible na itakda ang gawain na tumatakbo hindi araw-araw, ngunit hindi bababa sa kung posible. Sa gayon, ang isang tao ay maaaring regular na makisali sa palakasan at hindi makaramdam ng pagkakasala sa pagkakaroon ng nasira at hindi nasagot na pagsasanay.
Mekanismo ng pag-urong
Ang mekanismo ng pag-urong ay maaari ring gumana. Ang prinsipyo nito ay na kung mas mababa sa isang-kapat ng paraan ay naiwan bago maabot ang layunin, higit sa kalahati ng mga tao ang sumuko. Bagaman nauunawaan nila na kaunti ang naiwan, hindi sapat ang tiwala sa sarili. Ito ay humantong sa malungkot na mga kahihinatnan, dahil sa maliit na labi ay dapat gawin.
Ang mekanismong ito ay lalo na na sinusubaybayan sa karera ng marathon. Karamihan sa mga tao ay pumunta sa layo na 30-33 km (42.195 km sa kabuuan). Ipinapahiwatig nito na ang isang tao ay hindi lamang naniniwala na maaari siyang tumakbo, at ang natitirang daan ay tila hindi siya makatuwiran na mahirap. Sinabi ng mga nagwagi na pinilit lamang nila ang kanilang sarili na gumawa ng isang maliit na hakbang, kung gayon ang isa pa at hindi naisip kung gaano sila dapat tumakbo.