Ang salitang "self-flagellation" ay may isang napaka tiyak na literal na kahulugan. Sa kasalukuyan, ang konsepto na ito ay ginagamit pangunahin sa isang makasagisag na kahulugan upang sumangguni sa napakalakas na pagsisisi na nagdurusa sa isang tao, nag-aalis ng pahinga.
Anong uri ng mga tao ang may posibilidad na maging flagellation sa sarili
Sa mga naunang panahon, ang pinaka masigasig na mananampalataya ay nagpahamak ng labis na pananakit sa kanilang sarili, na tinamaan ng mga lashes, knotted lubid o prickly branch bilang pag-alaala sa pagdurusa ng ilang banal na martir. Sa medyebal na Europa, ang mga naturang tao ay tinawag na "flagellates, " mula sa Latin flagellatio - "flagellation."
Sa ating panahon, ang konsepto ng "self-flagellation" ay naiiba sa ibang kahulugan. Ang matinding pagsisisi ay maaaring mangyari sa mga taong may mataas na katangian ng moralidad, na nagsisikap na kumilos nang walang kamali-mali at sa lahat ng dako. Napakahigpit ng mga ito tungkol sa kanilang mga sarili, mahigpit na kinondena ang bawat isa sa kanilang mga pagkakamali, anumang kusang-loob o kusang paglihis mula sa mga patakaran ng mabuting anyo, kahit na ang hindi gaanong kabuluhan. Sa pag-iisip lamang na sila ay kumilos nang hindi naaangkop, ang nasusunog na kahihiyan ay nagsisimula sa pagdurusa sa kanila, ang kanilang pagdurusa sa konsensya.
Ang pagsasalamin sa sarili ay madalas ding nagiging napakaraming mabait, pinalaki ang mga taong sensitibo na labis na nagpapasakit sa anumang kalokohan, kalupitan, kawalan ng katarungan. Pinahihirapan sila ng pag-iisip na maraming kasamaan sa mundo. Napakahirap para sa kanila na mapagtanto na hindi nila matutulungan ang lahat na nangangailangan, pakainin ang lahat ng mga nagugutom, ilagay ang lahat ng mga walang tirahan na aso at pusa sa mabubuting kamay, iligtas ang lahat ng mga bata mula sa mga pamilyang hindi napapagod. Ang mismong katotohanan ng kanilang sariling kapakanan, kaligayahan ng pamilya, materyal na yaman laban sa background na ito ay napagtanto ng mga ito bilang isang bagay na hindi karapat-dapat, karapat-dapat na pagkondena. At ito ang nagiging sanhi ng mga ito ng malakas na pagsisisi.
Ang mga pagtatangka upang ipaliwanag sa mga tao na hindi sila nagkasala ng anupaman at hindi dapat kumuha ng responsibilidad sa katotohanan na ang mundo ay hindi sakdal, ay madalas na hindi matagumpay.
Ang pagsasalamin sa sarili ay madalas na sanhi ng pagsisisi para sa hindi karapat-dapat na pag-uugali, kalokohan, sama ng loob na ginawa sa ibang tao (lalo na malapit). Halimbawa, isang anak na babae ang nag-away sa kanyang ina at nagpahayag ng maraming mapait na pagsaway sa kanyang tirahan sa kanyang mga puso. At namatay si Mama sa lalong madaling panahon. Ngayon ang naulila na anak na babae ay nagpapasasa sa paggalang sa sarili: ito ang kanyang kasalanan, kumilos siya nang walang kapani-paniwala, hindi mapigil, nasaktan ang kanyang ina, at ang kanyang puso ay hindi makatiis.
Kahit na ang mga pagsaway ng anak na babae ay patas, makakaranas siya ng matinding pagsisisi, na sinisisi ang kanyang sarili.