Inggit - sino ang hindi nakakaalam ng pakiramdam na ito? Ang bangungot, buong-buo at kapana-panabik, ito ay itinuturing kahit na mortal na kasalanan. Sa Tsina, ang inggit ay tinawag na "sakit sa pulang mata", sa sinaunang Roma sinasabing ang isang tao ay "asul na may inggit, " at sa Russia sinabi nila na "berde." Ngunit gaano ito maituturing na isang likas na kalidad?
Ano ang inggit
Kapag ang isang tao ay nakakaramdam ng inggit, malinaw na nakakaranas siya ng kanyang sariling di-kasakdalan. Masasabi nating nakaramdam siya ng sama ng loob laban sa kanyang sarili. Kapag ang isang tao sa lahat ng bagay ay mas mahusay kaysa sa iyo, kapag sa tingin mo na ang mga tagumpay at mga nagawa ng ibang tao ay kailangang pumunta sa iyo (karapat-dapat ka!), Nararamdaman mong kakila-kilabot.
Ito ay pinaniniwalaan na mayroong isang "maputi" at "itim" na inggit. Puti ay kapag naiinggit ka, ngunit masaya. Ngunit ito ay isang hindi pagkakaunawaan sa likas na katangian ng inggit. Walang puting inggit, kung masaya ka para sa ibang tao, pagkatapos ay nakakaranas ka ng paghanga. Ito ay isang magandang pakiramdam na nagbibigay-inspirasyon sa iyo sa iyong sariling mga nagawa. Ang inggit ay palaging nag-aalis ng isa sa lakas. Siyempre, maaari mong maramdaman ang dalawang damdaming ito nang sabay.
Mahalagang tandaan na ang pagkakaroon ng inggit ay dahil sa ang katunayan na ang isang tao ay may isang mataas na opinyon ng kanyang sarili. Nararamdaman talaga niya na ang mga nakamit na ito ay nasa kanyang balikat, at maaaring maging maayos ito. At ang inggit ay isang marker. Kapag naramdaman mo ito, malinaw na ipinapakita sa iyo kung saan mo malalim na nais na magsikap.
Ang pakiramdam ba ay nasa loob o nakuha?
Ang tanong na ito ay hindi masasagot nang hindi pantay. Ang bawat posisyon ay may parehong mga tagasuporta at kalaban. May iniisip na ang pagkahilig sa inggit ay genetic sa kalikasan. Ang ilan ay lumalakas pa, sa paniniwalang ang inggit ay matatag na na-program sa genome ng tao. Sinabi nila na ang mga nagseselos lamang ang sumubok na sumulong at sa huli ay umusbong.
Naniniwala ang iba na ang unang mga usbong ng inggit ay lumilitaw sa kaluluwa ng isang bata kapag inihambing ito ng mga magulang sa kanilang mga kapantay, na nais na pukawin sa kanya ang isang interes sa pag-aaral o iba pang mga nagawa. Ang bata ay hindi nasisiyahan sa kanyang sarili, inihambing niya ang kanyang sarili sa pahinga at nagsisimula na makaranas ng inggit.
Ngunit tiyak na napansin ito na sa pag-iinggit sa edad ay humina. Para sa mga matatanda, ang ilang mga bagay na naging sanhi ng kanilang taimtim na interes sa nakaraan ay nagiging hindi gaanong mahalaga. Ito ay nagpapahiwatig na ang inggit ay maaaring makitungo. Kahit na ito ay isang likas na kalidad, maaari itong kontrolin at maaari kang magtrabaho kasama ito.