Ang sikolohikal na stress na nararanasan namin araw-araw ay maaaring malubhang mapataob ang aming sikolohikal na balanse. Mayroong isang bilang ng mga simpleng trick na makakatulong upang maiwasan ang mga negatibong kahihinatnan ng sikolohikal na trauma at ibalik ang tiwala sa sarili.
Bakit kinakailangan upang malampasan ang pang-araw-araw na sikolohikal na trauma?
Ang sikolohikal na trauma ay maaaring maging sanhi ng malaking pinsala sa isang tao at radikal na nakakaapekto sa kanyang buhay. At ang pinsala na ito ay karaniwang higit pa sa pinsala mula sa mga pisikal na pinsala.
Nakakaranas kami ng sikolohikal na trauma, halimbawa, kapag nakakaranas kami
- kalungkutan
- pagtanggi ng ibang tao
- isang pagkabigo.
Ang karanasan ng mga kondisyong ito, at ito ay subjective, pansamantalang lumalabag sa aming sikolohikal na kalusugan. At sa mga panahong ito kailangan mong tratuhin ang iyong sarili nang may pansin, pag-aalaga at pag-unawa. Sa mga panahong ito hindi nagkakahalaga ng paggawa ng mahahalagang desisyon. Ang lahat ng mga desisyon ay kailangang ipagpaliban hanggang sa maibalik ang aming sikolohikal na kalusugan.
Ang mga tao ay may posibilidad na maliitin ang kahalagahan ng pang-araw-araw na emosyonal (sikolohikal) na stress. Kapag ang isang tao ay nahaharap sa isang problemang sikolohikal, karaniwang ipinapayo sa kanya ng mga tao sa paligid na huwag pansinin o "umalis, " na kung saan ay ang parehong bagay sa kasong ito. Ngunit ang mga tip na ito ay nakakapinsala. Pagkatapos ng lahat, kapag ang isang tao ay naghiwalay ng kanyang braso, hindi namin pinapayuhan siyang "puntos" at "pumunta sa pahinga". Tiyaking pinapagaling niya ang kamay upang ang buto ay tumutubo nang tama, pagkatapos ay nagbibigay kami ng oras para sa rehabilitasyon. At pagkatapos lamang ng pagbawi nag-aalok kami upang magbigay ng isang bagong pasanin sa kamay. Ang parehong dapat gawin sa kaso ng sikolohikal na trauma.
Kapag nakakaranas tayo ng sikolohikal na trauma, hindi natin mahahalata ang realidad at, samakatuwid, ang mga pagpapasya na ating ginagawa ay mali. Ngunit tinukoy nila ang aming buhay sa parehong paraan tulad ng anumang iba pang mga pagpapasya.
Halimbawa, kapag ang isang tao ay nakakaranas ng kalungkutan, tila sa kanya na ang iba ay hindi gaanong nagmamalasakit sa kanya kaysa talaga. Maaari siyang magpasya na hindi siya kailangan ng mga tao, na ang iba ay hindi nagmamalasakit sa kanya. Bagaman ang mga damdaming ito ay ganap na idinidikta sa kanya ng sikolohikal na trauma. Kapag nabigo ang isang tao, madali para sa kanya na tapusin na mula ngayon ay hindi na siya makakamit, at hindi na ito susubukan pa. Bagaman sa katotohanan ay dapat niyang bigyan ang kanyang sarili ng oras upang makabawi mula sa mga negatibong karanasan, at pagkatapos lamang ay dapat niyang magpasya kung dapat bang subukang muli o hindi.
Ayon kay Guy Vinca, para sa kadahilanang ito na maraming tao ang kumikilos sa ilalim ng kanilang potensyal. Gumagawa sila ng mahahalagang desisyon tungkol sa kanilang sarili, kanilang mga aksyon, kanilang kinabukasan sa isang estado ng sikolohikal na trauma, at ang mga pagpapasyang ito ay hindi sapat sa katotohanan.