Nagreklamo kami sa lahat ng oras tungkol sa kakulangan ng oras. Lalo na itong naramdaman ng mga residente ng malalaking lungsod. Ngunit naisip mo na ba na marahil hindi namin alam kung paano gugugulin ito nang tama? Subukan nating malaman kung ano ang oras?
Ang oras ay nahahati sa mga di-makatwirang mga yunit. Ang isang tao na pinag-aralan ang mga batas ng kalikasan at ang paikot na katangian ng mga phenomena nito, tulad ng pagbabago ng araw at gabi, mga panahon, mga yugto ng buwan na nakikita mula sa lupa, ay lumikha ng mga maginoo na yunit ng pagsukat. Kaya't nagkaroon ng isang araw na nahahati sa mga oras, isang oras na hinati ng mga minuto, isang minuto hindi isang segundo. Lumitaw din ang isang linggo, isang buwan, isang dekada, isang-kapat, isang taon, isang siglo, atbp.
At kaya nangyari ito, ngunit sa tulong ng mga unibersal na yunit na sinusukat namin ang lahat. Sinusukat namin ang oras na ginugol sa trabaho, ang tagal ng pagtulog, pahinga, bakasyon, bakasyon, pagkain, mga klase sa gym, atbp. Ang buhay mismo ay nahahati sa mga panahong ito. Alam namin kung gaano karaming mga tao ang dapat nasa kindergarten, ilan sa paaralan, kolehiyo, kung gaano sila dapat magtrabaho, kung kailan magretiro, at kahit na mamatay. Ito ay lumiliko na ang tao mismo ang lumikha ng pattern na ito at siya mismo ay naging alipin nito.
Tinutukoy ng system ang lahat - oras na ginugol sa trabaho, sa kalsada, sa tanghalian. Pagdating ng oras ng tren, eroplano, tren. Oras sa pagdating, average na oras ng paglalakbay, average na oras, sa mga jam ng trapiko, elevator, para sa pagsipilyo ng ngipin, paghuhugas ng pinggan, atbp. Ang lahat ng buhay ay mga numero lamang! Alam namin ang average na static na kalkulasyon ng lahat ng bagay sa mundo. Kahit na ang average na tagal ng sex ay kilala sa amin. Average na oras ng mga pelikula at mga track ng musika. Average na oras na ginugol sa pagbabasa ng mga libro! Ang bawat tao ay nahuhulog sa pamamagitan ng sistema ng mga medium static na sukat sa antas ng mga banal na numero. Walang anuman ang naiwan sa sariling katangian - ang bawat isa ay simpleng isang pang-aritmetika na nangangahulugang pagkalkula ng isang elektronikong computer!
Ngunit ang kaalaman na ito ay hindi mas madali para sa amin, walang mas masahol pa. Siyempre, maaari nating itapon ang window sa window, i-reset ang orasan sa telepono, sa computer, sa microwave, sa ref, sa kotse. Ngunit kahit na hindi natin binibigyang pansin ang pagrekord ng oras sa mga tseke, sa mga tiket ng paradahan, sa mga relo sa mga bubong ng mga bahay, sa mga telebisyon sa telebisyon, magiging gulo ang ating buhay. Hindi tayo makakapagtrabaho, hindi tayo magkakilala sa mga napagkasunduan natin, hindi tayo makakahuli ng eroplano sa mainit na dagat at mawalan ng pera. Sa pangkalahatan, hindi namin ganap na makihalubilo sa lipunan.
Ang oras ay napupunta sa hindi maipalabas na paraan nito. Hindi ito mapigilan, hindi ito mapabilis. Ang oras ay nabubuhay nang magkatulad sa amin - alinman tayo ay umaangkop dito o laging huli para dito - sinusubukan nating abutin. Ang oras ay isang bagay na hindi nakasalalay sa amin - umaasa tayo dito. Anuman ang ginagawa natin, kahit gaano tayo pilit, ngunit paminsan-minsan ay hindi tayo tatakas. Ito ay nananatili lamang upang umangkop dito. O sa madaling salita - kontrolin ang iyong oras.
Upang maglaan ng oras sa ilalim ng kontrol ay ang paggamit ng mga maginoo na yunit para sa ganap na kontrol ng isang kondisyon na hinirang ng isang tao. Nangangahulugan ito ng paggamit ng oras para sa iyong mga tiyak na layunin.
Alam mo ba na tatlumpung minuto sa isang araw ay maaaring gumawa ka ng isang milyonaryo? O sampung minuto sa isang araw ay gagawing ikaw ang pinaka-nakakaganyak na babae? O ang pinaka may tiwala na lalaki? O sa tatlumpung minuto sa isang araw pupunta ka sa pagkakaisa ng iyong panloob na mundo?
Ngunit ang bagay ay napaka-simple at nagsisimula ito maliit. Una, gamit ang relo at isang relo ng alarma, turuan ang iyong sarili na bumangon at matulog nang sabay. O kung mahirap pa rin, magtabi ng labinlimang minuto bawat umaga upang linisin ang apartment.
Labinlimang minuto, hindi hihigit, hindi kukulangin - tiktikan ang labinglimang minuto sa orasan at matukoy ang layunin - halimbawa, upang hugasan ang mga sahig. Ok, sa susunod na araw ang layunin ay linisin ang paliguan sa isang lumiwanag. Kinabukasan, hugasan ang ref, o hugasan ang bintana sa kusina, o linisin ang karpet, o hugasan ang pinggan. Sa dalawang linggo ang iyong apartment ay lumiwanag at magpakinang! Kapag hindi mo alam kung ano ang gagawin, pag-uri-uriin ang lahat ng mga bagay sa aparador ng linen, o pag-uri-uriin at itapon ang mga lumang sapatos. Sa gayon, sa labinlimang minuto sa isang araw sa isang buwan na iyong apartment, ang iyong bahay ay magiging isang malinis na maayos na maayos na pugad, kung saan ang mga bagong pag-iisip ng inspirasyon at ideya ay darating sa kanilang sarili.
At gayon, sa lahat ng iba pa - pumili ng isang layunin, kung gayon ang ibinigay sa iyo ay nais na gawin, ngunit hindi mo natagpuan ang oras. Limang minuto sa isang araw sa eksaktong siyam sa umaga para sa pagmumuni-muni - mangyaring! Ngayon ay papalapit ka na sa gitna ng iyong pagiging limang minuto sa isang araw nang mas malapit at mas malapit. Sampung minuto sa isang araw para sa pagsisiwalat ng kakanyahan ng babae - mangyaring - sa sampung minuto pagkatapos ng walong isang madamdaming sayaw sa iyong paboritong musika na nakatuon sa iyong perpekto. Nais mo bang maging mayaman - mangyaring - tatlumpung minuto sa isang araw na kontrol ng kita at gastos, tingnan ang mga quote ng stock, tingnan ang mga bagong pamumuhunan, magbukas ng isang bagong negosyo, ipakilala ang mga bagong teknolohiya sa pag-unlad.
Payagan ang kalahating oras sa isang araw upang makisali sa pagkamalikhain. Kalahati ng isang oras para sa matagal na mong nais na gawin, ngunit hindi mo nahanap ang oras. Eksakto tatlumpung minuto nang walang kaguluhan. I-regulate ang iyong personal na oras sa harap ng iyong bahay upang walang mag-abala sa iyo, at mahinahon na gawin ang matagal mong nais na gawin. Pagguhit, pagbuburda, pagmomolde. Makikita mo na ang kalahating oras ay hindi sapat, ngunit huwag mo itong bigyang - itabi para bukas at tingnan kung paano araw-araw na susubukan mong lapitan ang mga ito na "matagal na kalahating oras" upang maipagpatuloy ang iyong malikhaing proyekto.
Kaya, mula sa maliit na bagay ay malaki ang lumalaki. Alinman ito ay tinanggal na "para bukas" sa buong buhay nito, at nagtitipon ng alikabok sa mga lumang maleta, o nagsisimula bukas na may "limang minuto" at hindi kailanman magtatapos.
Sa huli, ang oras na kinontrol sa ilalim ng kontrol ay hindi nangangahulugang nangangahulugan sa amin, o ayon sa kategoryang ipinapakita sa amin ang balangkas ng pagbuo ng pagiging, at ang tao mismo, gamit ang balangkas ng isang limitadong oras, pinalawak ang kanyang potensyal sa kawalang-hanggan. At kung ito ay lumalaki sa espirituwal, ang buhay mismo ay lumampas sa oras at nagpapatuloy, walang katapusang gamit ang kurbada ng oras at puwang upang mapalawak ang mga hangganan ng kamalayan at ang spheres ng impluwensya sa buhay mismo at kung ano ang lampas sa buhay.