Ang pag-uugali ng isang sinungaling na tao ay palaging naiiba sa pag-uugali ng isang taimtim na tao. Ang isang maliit na detalye, kung minsan ay napapansin lamang sa isang nakaranasang sikolohista, gayunpaman ay ipagkanulo ang manlilinlang, gaano man ang pagkukunwari tulad nito: maaari itong maging ekspresyon sa pangmukha, pantomimiko, pustura. Ang hitsura ng interlocutor ay maaari ring sabihin kung nagsasabi siya ng katotohanan.
Manwal ng pagtuturo
1
Kung ang isang tao ay nagsisinungaling, maaaring kilalanin ang pandaraya. Magkakaroon pa rin ng maliliit na pagkakaiba-iba sa pagitan ng mga salita at kilos (kabilang ang pagpapahayag ng mga mata), kahit na mahirap makilala sa pagitan nila. Ang pangunahing bagay ay upang matukoy kung ang interlocutor ay may anumang mga preconditions para sa pagsisinungaling at hinala.
2
Ang unang tanda ng isang kasinungalingan ay iniiwas ang tingin. Ngunit hindi ito isang indikasyon. Ang ilang mga tao, kahit na sa ordinaryong, taimtim na pagsasalita, ay hindi tumingin sa interlocutor, ngunit lumiko sa gilid, mas madali para sa kanila na makahanap ng mga salita at kilos. Ang ganitong mga tao, sa pamamagitan ng pagdaraya, sa kabilang banda, ay maaaring tumingin sa iyong mga mata at tumingin kahit na may ilang mga hamon.
3
Pagbabago sa expression ng mata. Bilang isang patakaran, ang isang nagsisinungaling na tao ay natatakot pa ring ibunyag, samakatuwid ang bahagyang takot na expression. Gayunpaman, huwag malito ang takot na ibunyag ang pandaraya at ang karaniwang pagkapahiya ng isang estranghero o isang hindi pangkaraniwang sitwasyon.
Bigyang-pansin
Ang mga mata ay hindi lamang tagapagpahiwatig ng kasinungalingan. Kapag sinusuri ang pag-uugali, tingnan ang buong larawan: mga kilos, pagpapakita ng mukha, pustura. Suriin ang lahat ng impormasyon tungkol sa taong kilala mo: naaayon ba ang mga salita sa iyong nalalaman at kung ano ang iyong nakikita?