Sa loob ng mga dekada, ang opisyal na gamot ay nagtalo na ang utak ng tao ay hindi may kakayahang magbago pagkatapos makumpleto ang mga sensitibong panahon sa pagkabata. Maraming mga siyentipiko na nangahas na salungatin ang pagkawalang-kilos ng agham pang-akademikong binago ang ideyang ito at napatunayan sa pagsasanay na ang ating utak ay may isang pag-aari na nakatulong sa Homo sapiens na maging nangingibabaw na species sa planeta. Ang ari-arian na ito ay tinawag na neuroplasticity.
Ang Neuroplasticity ay nauunawaan bilang ang kakayahan ng tisyu ng nerbiyos na magbago at umunlad sa buong buhay ng katawan, ang kakayahang baguhin ang istraktura nito sa ilalim ng impluwensya ng pagsasanay, pagsasanay sa kaisipan at pisikal, muling magbuhay pagkatapos ng pinsala, ibalik ang mga nawalang mga pag-andar o ilipat ang mga ito sa iba pang mga bahagi ng utak.
Ang Neuroplasticity ay nagpapahiwatig ng patuloy na mga pagbabago sa antas ng cellular, kung saan ang utak ay muling nag-organisa at lumilikha ng mga bagong landas na neural sa proseso ng pagbagay sa panloob at panlabas na kapaligiran. Sa madaling salita, ang utak ay patuloy na ina-update ang sarili upang maiangkop ang sitwasyon at matiyak na nasiyahan ang aming mga pangangailangan.
Ang mga bagong landas na neural at neurocards ay nilikha kapag may natutunan tayo, kung ito ay isang pisikal na kasanayan tulad ng paglalaro ng piano, isang bagong programa sa pagsasanay sa fitness o isang bagong paraan ng pag-iisip at isang radikal na pag-rebisyon ng pananaw sa mundo at mga halaga ng buhay. Para sa bawat bagong pag-iisip, ang utak ay lumilikha ng isang hiwalay na neurocard, at mas madalas na lumiliko tayo sa bagong kaisipang ito, kumpirmasyon o kasanayan, mas detalyado at mas malakas ang kaukulang neurocard, at mas maaga ang bagong kasanayan o paraan ng pag-iisip ay nagiging isang ugali at bahagi ng pagkatao.
Ang unang batas ng neuroplasticity ay nagsasabing "kung ano ang hindi ginagamit ay namamatay." O "hindi gumamit ng paraan upang mawala." Ilang taon lamang pagkatapos ng pagtatapos, hindi namin halos maalala kung ano ang mga logarithms at kung paano malulutas ang mga equation na may mga parameter. Ang punto dito ay hindi ang panghihina ng memorya, ngunit ang katotohanan na ang bahagi ng cortex, na nagpapanatili ng kasanayan sa paglutas ng mga naturang equation, ay nagbigay ng teritoryo at pag-andar nito sa iba pang mga proseso ng pag-iisip na hindi namin pinabayaan.
Ang mga Neurologist na si Michael Merzenich, Paul Bach-i-Rita, Edward Taub at iba pang mga siyentipiko na nag-aral ng hindi pangkaraniwang bagay ng neuroplasticity, na sa wakas ay ipinaliwanag sa antas ng mga synapses kung bakit, higit na nakatuon tayo sa isang bagay at pagsasanay ng isang bagay, mas mabuti at mas matagumpay tayo. maging sa lugar na ito.