Ang salitang "pagkagumon" ay mula sa pagkaadik sa Ingles - pagkagumon, pagkagumon. Ang terminong ito ay inilalapat kapwa sa mga dependensya ng kemikal (narkotiko, gamot), at di-kemikal, na ipinahayag sa nakakahumaling na pag-uugali.
Paano ipinapakita ang nakakahumaling na pag-uugali?
Ang nakakahumaling na pag-uugali ay itinuturing na isang paglihis at ipinahayag sa katotohanan na ang isang tao ay may isang obsessive na pangangailangan upang magsagawa ng ilang pagkilos nang paulit-ulit, upang gumamit ng ilang sangkap o upang patuloy na makipag-usap sa ilang tao. Ang isang tao ay nakasalalay sa mga pagkilos na ito, sapagkat binibigyan nila siya ng mga panandaliang emosyon ng kagalakan, at pagkatapos ay bumalik siya sa totoong buhay, kung saan sinubukan niyang makatakas. Ang isang nakasalalay na tao ay sobrang nakakabit sa isang tiyak na aktibidad na madalas na hindi niya nakapag-iisa na tumigil sa paggawa nito.
Maaari mong pag-usapan ang tungkol sa nakakahumaling na pag-uugali kapag ang pagkagumon ay naging masakit. Sinamahan ito ng pagkawala ng pagpipigil sa sarili, pag-aayos sa paksa ng pagkagumon, pagsira sa kaisipan o biyolohikal, pagkasira ng lipunan, pagtanggi bilang isang form ng sikolohikal na pagtatanggol.
Ang pagkagumon ay nailalarawan sa pamamagitan ng hindi sapat na pang-unawa sa katotohanan at reaksyon dito, mababang pagpapahalaga sa sarili, mga paghihirap na makilala ang damdamin ng isang tao, damdamin ng pagkabalisa at kahihiyan / pagkakasala, kawalan ng kakayahan upang malutas ang mga gawain sa buhay at pag-aalaga ng sarili, kawalan ng kakayahan na bumuo ng buong ugnayan sa mga mahal sa buhay at lipunan, mga sakit na psychosomatic. Sa antas ng physiological, ang colitis, peptic ulcer, neurocirculatory dystonia, metabolikong karamdaman, sakit ng ulo, tachycardia, arrhythmia, hika, atbp.