Ang panloob na kritiko ay naninirahan sa bawat tao. Sa ilang mga sitwasyon, kumikilos ito bilang mekanismo ng pagtatanggol at makakatulong pa sa isang tao na hindi makapunta sa ilang mapanganib na sitwasyon. Gayunpaman, ang karamihan sa oras ang panloob na nagsasalita ay masakit lamang. Saan nagmula ang panloob na kritiko, ano ang maaaring humantong sa labis na aktibidad nito?
Paano nabuo ang panloob na kritiko
Ang isang nakakainis at malungkot na panloob na tinig, na madalas na nagpapaalala sa mga perpektong pagkakamali, pinagalitan kahit na sa kaunting maling pagkilos, ay umiiral sa bawat tao. Gayunpaman, sa ilang mga indibidwal, siya ay literal na nagsisimula upang mangibabaw ang pag-iisip sa paglaon ng panahon, habang ang ibang mga tao ay sumusubok na hadlangan ang panloob na kritiko na ito, sumasang-ayon sa kanya o matutong huwag pansinin ang kanyang mga ungol.
Saan nagmula ang panloob na kritiko? Ang sagot ay simple at simple: mula pagkabata. Ang kawalan ng kasiyahan sa panloob sa sarili, mga pag-iisip ng mga kaisipan, isang ugali na masabihan ang sarili, ang ugali ng pagsisi sa sarili, ang flagellation sa sarili ay dumating para sa isang tao mula pa sa kanyang pagkabata. Para sa isang bata, ang gayong pag-uugali at natigil sa isang katulad na estado ay hindi pangkaraniwan. Gayunpaman, ang bata ay lubos na umaasa sa mga opinyon ng iba, sa mga pagtatasa na ibinigay sa kanya ng kanyang mga magulang, sa mga pag-uusap tungkol sa kanya at iba pa. Batay nito na ang panloob na kritiko ay nagsisimula na lumaki, na may kakayahang literal na nakakalason sa buhay ng isang tao.
Ang proseso ng pagbuo ng isang panloob na kritiko ay karaniwang sinimulan ng mga magulang o lola. Ang pagpapakita ng hindi kasiya-siya sa bata, parusa, panunuya, pang-iinsulto, mabigat na buntong-hininga at madilim na sulyap sa bata kapag siya ay gumawa ng isang mali, pare-pareho ang pag-ungol, pagtatangka na itaas, pukawin ang pagkakasala, kahihiyan - ang lahat ng ito ay nagiging kung ano ang nagpapalusog sa panloob na kritiko. Ang mga guro ng kindergarten, mga kamag-anak na patuloy na naghahambing sa bata sa isang tao, guro sa paaralan, iba pang mga may sapat na gulang na nakapalibot sa bata sa panahon ng pagtanda ay nakakaapekto din sa pagbuo ng panloob na pintas.
Ang panloob na kritiko ay walang direkta at palagiang ugnayan sa malakas na damdamin o impression ng pagkabata. Gayunpaman, kung ang bata ay nakakaranas ng isang mahirap na sitwasyon kapag siya ay inakusahan, nahihiya at pinarusahan, ang mga karanasan na ito ay magbibigay ng higit pang lakas sa panloob na kritiko. Galit, takot, pagkabalisa, pagkabalisa, isang pakiramdam ng kawalan ng pag-asa, pagkakasala, panic panloob, isang pakiramdam ng kalungkutan, galit sa sarili o iba pa sa paligid natin - hindi ito isang kumpletong listahan ng mga damdamin at emosyon na nagbibigay lakas sa panloob na pintas na nakakaapekto sa pagbuo ng katangiang ito.
Mga halimbawa ng mga tipikal na parirala mula sa pagkabata, na pagkatapos ay pinagtibay ng isang panloob na kritiko:
- "sinira mo muli ang lahat";
- "nahihiya sa iyo, pinapahiya mo ako";
- "hindi ka handa para sa aralin muli; ikaw ang aming pangunahing natalo at walang halaga na bata";
- "Ang ibang mga bata ay nag-aaral nang mabuti, at ikaw ay palaging";
- "hindi ka pa rin magtagumpay, bakit ka nag-aaksaya ng oras sa ilang mga bagay na walang kapararakan";
- "bakit ka nagpasya na may isang bagay na darating sa iyong pakikipagsapalaran, umalis sa negosyong ito, wala kang talento at kakayahan";
- "ikaw mismo ang sisihin kung paano nangyari ang lahat, kailangan mong sumunod";
- "tanga ka at wala kang naiintindihan";
- "napakaraming pagsisikap at pera ang naipuhunan sa iyo, at ikaw, bilang isang tanga, ay nanatiling ganoon";
- "muli kang nag-overslept at huli na, ngayon sasaktan ka nila sa eskuwelahan, malungkot ka lang at ilang uri ng parusa, hindi isang bata."
Ang kakulangan ng suporta at pag-apruba mula sa mga may sapat na gulang na makabuluhan para sa bata ay hindi lamang nakakaapekto sa antas ng panloob na pananampalataya ng kabataan, tiwala sa sarili, ngunit sinisira din ang pagganyak, pag-aalaga ng isang napakalakas na kritiko sa loob.
Sa paglipas ng oras, ang mga parirala mula sa pagkabata ay sinamahan ng mga salitang narinig ng isang tao na kinausap sa kanya sa institute, sa trabaho. Lalo na nakaka-impression sa mga indibidwal na hindi sinasadya na matandaan ang mga opinyon ng mga estranghero na nagsasalita tungkol sa paksa ng kanilang trabaho o trabaho. Ang kritisismo sa katotohanan ay napakahirap maunawaan, naayos sa kamalayan ng isang partikular na nakalulugod at mahina na tao, na nagbibigay ng isang karagdagang kadahilanan para sa pamumulaklak ng aktibidad ng isang panloob na kritiko.
Ang mga karaniwang parirala ng tulad ng isang masamang panloob na tinig sa pagtanda ay maaaring magmukhang ganito:
- "bakit ko napagpasyahan na magtagumpay ako, wala pa rin akong makamit";
- "Bakit kumilos at magsimula ng isang bagay, muli magkakaroon ng isang kumpletong kabiguan";
- "Hindi ako karapat-dapat";
- "Ako ay walang kabuluhan at walang silbi";
- "Nakakatawa lang ako ngayon, sa form na ito hindi ka makakaalis sa bahay" at iba pa.
Kapansin-pansin na madalas na mga parirala mula sa isang panloob na kritiko na tunog na may apela sa "iyo." Halimbawa, ang pahayag ng isang naiinis na boses ay maaaring magmukhang ganito: "Akala mo sapat na ang iyong lakas, ngunit alam mo na ang lahat ay walang kabuluhan, na ang lahat ay mapanganib at magiging isang pagbagsak para sa iyo."