Ang mga poster ay malawakang ginagamit para sa advertising at propaganda. Sa kasong ito, ang mga pamamaraan ng pag-impluwensya sa pag-iisip ng tao ay ginagamit upang maakit ang atensyon at maging sanhi ng pakikiramay o hindi gusto para sa itinatanghal na bagay.
Gumagamit ang mga artista ng iba't ibang paraan upang maakit ang pansin. Maaari silang batay sa visual na pang-unawa o sa mga elemento ng semantiko.
Halimbawa, ang mga malalaking lugar ng maliwanag na kulay o kaibahan ng kulay ay epektibo nang gumagana.
Ang pagpapakilala ng pagkakaiba-iba sa monotony ay madalas na ginagamit, i.e. ang pagpili ng isang paksa mula sa iba. Kaya, kung naglalagay ka ng isang puti sa mga itim na TV, tiyak na maakit ang pansin.
Ang isa sa mga pamamaraan na ginamit sa poster ay ang pagbabago ng mga bagay (halimbawa, ang unti-unting pag-unlad ng isang tao mula sa isang unggoy). Ang viewer na isinasaalang-alang ang pagbabagong-anyo ay malamang na maganap ang prosesong ito.
Upang maakit ang pansin, ang mga artista ay madalas na gumagamit ng mga imahe ng mga tao, tulad ng ang mga galaw ng tao at pagpapahayag ng mukha ay mas nagbibigay kaalaman sa mga kaukulang inskripsyon.
Mahirap para sa isang tao na tumutok sa isang malaking sukat na bagay, samakatuwid ang sentro ng komposisyon, na naglalaman ng pangunahing kahulugan, ay dapat na maliit, ngunit malinaw na iginuhit.
Maraming mga pattern ng proseso ng pagdama ng imahe ay ipinahayag.
Una, ang isang siksik na kumpol ng mga elemento sa pagguhit (halimbawa, isang karamihan ng tao) ay nakakaakit ng pansin.
Ang isang poster na kung saan ang isang kumbinasyon ng mga bagay ay bumubuo ng mga geometric na hugis (maraming mga kotse na bumubuo ng isang bilog) ay tiyak na maakit ang pansin.
Ang pansin ng madla ay nakatuon sa mga elemento na matatagpuan malapit sa bawat isa (dalawang mukha ng isang magkasintahan na pag-ibig).