Mahirap hanapin ang isang tao na hindi pa nakaranas ng takot. Ang isang tao ay natatakot sa mga aso, may isang tao na matangkad, ngunit may mga tao na nakakaranas ng negatibong damdamin dahil sa takot sa kalungkutan o pagkawala. Ang mga kadahilanan para sa mga emosyong ito ay nasa malalim na pagkabata, at ang ilan ay minana.
Ang bawat tao ay reaksyon sa takot sa kanyang sariling paraan. Ginagawa niyang aktibong gumalaw, habang ang iba ay nag-freeze at hindi makalipat. Siyempre, ang mga takot sa lipunan ay hindi gaanong binibigkas kaysa sa mga nagbabanta sa buhay, ngunit maaari rin nilang hadlangan ang isang maligayang pag-iral.
Personal na karanasan
Maraming mga takot ang nagmula sa personal na karanasan. Mula sa isang maagang edad, ang isang tao ay patuloy na nagkakaroon ng espasyo, natututo makisalamuha sa kanya. Dahil dito, lumitaw ang mga takot sa tahanan na makakatulong na protektahan ang katawan, halimbawa, ang takot sa bukas na apoy. Salamat sa kanya, ang isang tao ay hindi maglagay ng kanyang kamay sa isang apoy o hawakan ang isang mainit na takure. Ang mga emosyong ito ay kapaki-pakinabang sapagkat nakakatulong sila na hindi madulas.
Ang takot sa pagtataksil, takot sa kalungkutan ay lumalaki din sa naranasan. Matapos ang malubhang mga pagyanig, sakit sa emosyon, ang ilang mga bloke ay nilikha na pumipigil sa isang tao na mahulog muli sa mga mahirap na kalagayan. Hindi ito palaging positibo, dahil ang gayong mga emosyon ay maaaring magresulta sa takot sa muling pag-aasawa, isang bagong trabaho o pagkakaibigan sa mga tao. Upang mapupuksa ang mga naturang karanasan, kung minsan kailangan mong makipag-ugnay sa isang espesyalista.
Mga takot sa kapanganakan
May mga takot na nakakaranas ang isang tao, ngunit hindi ito batay sa personal na karanasan. Ang ilang mga tao ay natatakot sa gutom, ito ay ipinahayag sa malaking stock ng mga produkto, sa pagnanais na itago ang isang bagay para sa hinaharap. At kahit na sila ay hindi kailanman walang pagkain, hindi nabuhay sa kawalan ng isang bagay na mahalaga, mayroon silang damdaming ito. Karaniwan ito ay minana.
Ang isang bata hanggang sa isang taong gulang ay nagpatibay ng pag-uugali ng magulang. Hindi pa rin niya maisip tulad ng mga may sapat na gulang, ngunit ang mga reaksyon sa ilang mga bagay ay malinaw sa kanya, kopyahin niya lamang ito sa kanyang hindi malay. Kung ang ina ay nag-aalala tungkol sa pera, kung itinuturing niyang masama ang mga ito o isang mapagkukunan ng negatibiti, madali na gawin ng sanggol ang saloobin na ito. Pagkatapos, sa pagtanda, dapat siyang lumitaw, maiiwasan siya na kumita ng maraming, ay limitahan ang kanyang kita. Ang takot sa pagkondena ay ipinapadala din, at sa proseso ng pag-aalaga nito ay tumindi din, at ang isang tao ay halos ganap na nawawala ang kanyang opinyon, nagsisimula na depende sa iniisip ng iba.