"Pinihit ko ang aking buong kaluluwa sa loob, at ikaw
! "- madalas mong marinig ang pariralang ito sa konteksto ng iba't ibang mga relasyon (mga magulang at anak, asawa at asawa, guro at mag-aaral). At hindi malamang na ang taong kinausap nito ay nakakaranas ng mga positibong emosyon bilang tugon.
Ang bagay ay ang pariralang ito ay hindi nagpapahayag ng tiwala at pagiging bukas. Ito ang pagmamanipula ng pagkakasala ng ibang tao.
Bukas
Ang pagiging bukas at tiwala ay, una sa lahat, lakas ng loob. Ang bawat katapangan ng bawat tao ay ang ilantad ang kanyang sarili sa pagpuna, panunuya o kahit na paninirang-puri. Ang pagiging bukas ay ang kakayahang maging responsable para sa mga kahihinatnan nito, para sa kakayahan ng isang tao na makatiis sa mga bunga na ito.
Sa pangalawang lugar, ang pagtitiwala at pagiging bukas ay isang pagpayag na mapanatili ang pagiging bukas at tiwala sa bahagi ng ibang tao, na tumayo kasama niya sa parehong landas ng balikat at balikat at ipasa ito nang magkasama.
Tiwala
Sa mundo ng pakikipag-ugnayan ng tao, hindi tayo makakakuha ng garantiya na walang makakasakit sa atin. Ang ibang mga tao ay hindi kinakailangang mag-alaga sa amin, kumuha ng responsibilidad para sa amin at gawing ligtas ang aming buhay.
Tanging ang tao lamang ang nagpapasya kung ipagsapalaran ang kanyang kaligtasan. Handa ba siyang kumuha ng responsibilidad para sa kanyang tiwala sa mundo, ibang tao at maging bukas.
Daan sa kaligayahan
Paano maging isang buong tao at sapat? Paano makakakuha ng matatag na kaalaman kung sino siya at kung ano talaga siya? Paano gawin ang iyong sarili ng isang punto ng sanggunian sa pagtatasa ng iyong mga katangian, iyong buhay, iyong mga gawa?
Maging bukas, hindi matakot na magtiwala at kumuha ng mga panganib. Ito ang landas sa pansariling kaligayahan at totoong lapit.
Hanggang sa sinikap nating magtiwala, hindi natin maramdaman ang pagbugbog ng puso ng ibang tao ng dalawang milimetro mula sa atin.