Ang modernong lipunan, kasama ang propaganda nito ng isang maganda at masayang buhay, madalas na nakakabit ng mga tao sa isang estado ng pagkalungkot. Nararamdaman ng isang indibidwal ang kanyang pagkabigo kung wala siyang kumpletong hanay ng isang "matagumpay" na tao. Kinakailangan na mapagtanto na malayo sa kasaganaan at posisyon sa lipunan ay nagbibigay ng isang pakiramdam ng kaligayahan at tulong na makayanan ang kawalang-pag-asa.
Ang mga tao sa malalaking lungsod ay lalo na apektado ng mga karamdaman na ito. Ano ang nagiging sanhi ng pagkalungkot? Bakit napakaraming matagumpay at tila masagana ang mga tao ay umiinom ng antidepressant at nakakaramdam ng kahabag-habag. Ang sagot ay namamalagi sa pagkauhaw sa pagkonsumo.
Ang patakaran ng ating lipunan ay naglalayong tagumpay, at ang mga matagumpay na tao lamang ang maituturing na may bisa sa buhay. Sa kasong ito, ang konsepto ng "tagumpay" ay nagtatago ng posisyon sa lipunan at kayamanan. Ngunit hindi ito ang pangunahing sangkap ng kaligayahan ng tao. Ang mga pundasyon nito ay awa, kabaitan, tumutulong sa mga nangangailangan, pagsasama.
Ang enerhiya sa loob ng isang tao ay hindi dapat tumaas. Maaari itong ihambing sa tubig, kung ang lawa ay hindi tumatakbo, pagkatapos ay unti-unting nagsisimula itong mabulok at madulas.
Upang malampasan ang estado ng pagkalungkot at awa sa sarili, dapat sundin ang mga sumusunod na patakaran:
- huwag umupo sa bahay, makipag-usap nang higit sa ibang tao;
- suriin ang iyong diyeta;
- gawin ang mga pisikal na pagsasanay;
- Redefine ang mga pananaw at pagpapahalaga sa buhay.
Kung sa palagay mo na ang self-awa at kawalang pag-asa ay pumalit, pagkatapos ay gumawa ng isang bagay, huwag hayaang mahawakan ka ang katamaran at kawalang-interes. Sa pamamagitan ng pagsuko sa mga negatibong damdaming ito, mawawalan ka lamang ng oras sa iyong buhay.