Sa modernong lipunan, maraming tao ang nagtatrabaho sa mga opisina at kumpanya bilang manager. Ang mga tao sa propesyong ito ay dapat matupad ang isang malaking bilang ng mga tagubilin, makipag-ugnay sa mga empleyado, at gumawa ng mga pangmatagalang plano. At kung minsan ay nagsusumikap sila upang makamit ang mga resulta. Hindi pa katagal, ang isang bagong sakit na tinatawag na manager's syndrome ay nagpakita ng sarili.
Bumalik sa huli na 80s, ang mga mananaliksik ng Amerikano ay nakakuha ng pansin sa katotohanan na ang mga tagapamahala ay mas malamang kaysa sa iba na ang stress at emosyonal na pagkasunog. Ang lahat ng ito sa huli ay humahantong sa malubhang paglabag sa pag-iisip at pisikal na kalusugan. Ang sakit sa trabaho ay kilala bilang manager ng sindrom. Ngunit ito ay katangian hindi lamang para sa mga taong nagtatrabaho sa opisina.
Ayon sa mga istatistika, ang mga nasa panganib ay yaong ang trabaho ay nauugnay sa palaging pakikipag-ugnay sa mga tao at emosyonal na stress. Lahat ito ay mga manggagawang medikal, manggagawa sa lipunan, nagbebenta, abogado, at guro.
Ang mga tao ng mga propesyong ito ay unti-unting nawawala ang kanilang pagganyak, madalas silang nakakaranas ng negatibong damdamin, ang kanilang mga relasyon ay maaaring unti-unting lumala hindi lamang sa mga kasamahan, kundi pati na rin sa mga mahal sa buhay. Kadalasan mayroong pagtaas ng pagkapagod, isang pakiramdam ng kalungkutan at pagkawala ng sariling halaga.
Mga dahilan para sa pagpapaunlad ng manager syndrome
Ang Workaholism at ang kawalan ng kakayahan upang maayos na maobserbahan ang rehimen ng trabaho at pahinga. Ang isang hindi regular na araw ng pagtatrabaho, isang maikling bakasyon, nagtatrabaho sa katapusan ng linggo o sa buong orasan, mabilis na pagkain at palagiang meryenda, ang kawalan ng kakayahang umalis sa lugar ng trabaho kahit sa banyo. Ang lahat ng ito ay unti-unting humahantong sa ang katunayan na ang psyche ay nagsisimula na gumuho, dahil ang katawan ay patuloy na nabigyang diin at sa katunayan ay hindi maaaring ganap na makapagpahinga.
May mga pag-aaral sa batayan kung saan napagpasyahan na kung ang isang tao ay may bakasyon na tumatagal ng mas mababa sa isang buwan, kung gayon ang katawan ay hindi makakapagpahinga nang lubusan at mabawi. Sa pagtatapos lamang ng ikalawang linggo ng bakasyon ay nagsisimula ang pag-igting, at nagsisimula lamang ang pagbawi mula sa ikatlong linggo. Hindi maraming mga tao, lalo na ang mga nagtatrabaho sa mga tanggapan, ay maaaring magyabang na ganap silang nakakarelaks para sa isang buwan kahit isang beses sa isang taon.
Ang isa pang kadahilanan ay maaaring ang mga empleyado, upang makakuha ng pagtaas ng suweldo o isang bagong posisyon, subukang magtrabaho hangga't maaari at tumayo mula sa iba. Dahil dito, ang kontrol sa kanilang mga aksyon ay pinalakas nang maraming beses, at ang konsentrasyon ng pansin ay lumampas sa mga katanggap-tanggap na pamantayan. Kasabay nito, ang isang tao ay nakakalimutan ang tungkol sa personal na mga gawain, pamilya, paglilibang at libangan. Ang lahat ng kanyang mga saloobin ay naglalayong lamang sa pagkuha ng isang bonus o pagsulong.
Ang labis na mga kinakailangan na ginawa ng pamamahala sa mga empleyado nito ay maaari ring negatibong nakakaapekto sa pag-iisip at maging sanhi ng sindrom ng manager. Kung ang mga empleyado ay patuloy na natatakot sa parusa, naghihintay para sa multa, pagkawala ng mga bonus, at anuman sa kanilang mga pagsisikap ay mananatiling hindi napapansin o napakahalaga, pagkatapos ay unti-unti, sa halip na gumawa ng mas mahusay, nagsisimula silang gawin itong mas masahol, nawalan ng interes sa anumang trabaho.
Sa pang-araw-araw na pagpapatupad ng parehong mga aksyon at parehong mga tungkulin, ang interes ng isang tao sa trabaho ay unti-unting mawala sa ganap. Nagtatrabaho siya "sa makina" at walang hihintayin ang anumang mga inisyatibo mula sa kanya.
Patuloy na pakikipag-usap sa mga estranghero o estranghero. Kung ang gawain ay nauugnay sa isang malaking daloy ng mga tao, habang ang tao ay dapat manatiling magalang at magalang, maaaring maganap ang isang pagkasira sa isang punto. Pagkatapos ng lahat, ang isang tao ay hindi isang makina, mayroon siyang sariling damdamin, na kung minsan ay imposible na itago, at ang mood hindi araw-araw ay maaaring maging rosy. Ngunit kailangan mong maging isang "maskara" sa lahat ng oras, na may isang ngiti sa iyong mukha, na lumilikha ng palaging panloob na pag-igting. Kung hindi ito nagawa, pagkatapos bilang isang resulta ang empleyado ay maaaring mabayaran o ibasura nang buo.
Ang sindrom ng tagapamahala ay maaaring humantong hindi lamang sa mga karamdaman sa pag-iisip, ngunit nagagalit din ng mga sakit tulad ng diabetes, gastritis, ulser, hypertension, at marami pa.
Mga pangunahing sintomas ng manager syndrome
- Hindi pagpapagod. Ang isang tao kahit umaga ay nakakaramdam na ng pagod.
- Masamang pagtulog o hindi pagkakatulog. Malakas na natutulog at paggising, bangungot.
- Patuloy na pananakit ng ulo, hindi pagkatunaw ng pagkain.
- Pagkawala ng lasa o pagbabago, pagkawala ng paningin, kapansanan sa pandinig.
- Aggression o kawalang-interes. Pagkagumon sa alkohol o droga.
- Kumpletuhin ang hindi pagpayag na magtrabaho, kawalan ng responsibilidad para sa kanilang mga aksyon. Ang pakiramdam na ang gawaing isinagawa ay hindi kinakailangan ng sinuman at hindi nagdudulot ng kasiyahan.