Ang pariralang "kilalanin mo ang iyong sarili at alam mo ang mundo" ay dapat gawin ng isang epigraph sa anumang aklat-aralin sa sikolohiya upang ang isang tao na nais na maging isang psychologist ay palaging naaalala na dapat niyang unang makilala ang kanyang sarili. At pagkatapos nito - subukang maunawaan ang iyong kliyente at tulungan siya.
Ang kakayahang nagpapahintulot sa isang tao na malaman ang kanyang sarili ay tinatawag na salamin.
Ang unang kahulugan ng pagmuni-muni ay ipinahayag sa proseso ng pagtuturo ng sikolohiya. Sa una, ang anumang sikolohikal na teorya ay maiintindihan lamang sa pamamagitan ng isang pagsusuri kung paano ang teoryang ito ay makikita sa sariling buhay ng isang tao. Kung walang pag-unawa sa kung paano ito nangyayari sa akin, imposibleng matanto at lubos na maunawaan kung paano ito nangyayari sa pangkalahatan.
Ang pangalawang kahulugan ng pagmuni-muni ay maayos na sumusunod sa una: kung hindi ko kilala ang aking sarili, wala akong kilala. Upang maunawaan ang isang tiyak na tao, sa hinaharap - isang kliyente, dapat mo munang maunawaan at madama kung paano ito nangyayari sa akin. Ang pagninilay ay isang kinakailangang batayan para sa empatiya; ang empatiya, naman, ay isang kinakailangang batayan para sa epektibong gawain ng isang psychologist.
At ang pangatlo, ang pinakamahalaga at kumplikado sa mga tuntunin ng mga mekanismo at kahihinatnan nito, ay ang kahulugan ng pagmuni-muni. Sa tulong ng pagmuni-muni, ang kakayahang maunawaan kung ano ang nangyayari sa akin, ang sikolohikal ay maiintindihan kung ano ang nangyayari sa kliyente, kung ano ang nangyayari sa pakikipag-ugnay sa kliyente, ay naiintindihan ang mga dahilan ng kung ano ang nangyayari at paghiwalayin ang mahalagang mula sa pangalawa, upang paghiwalayin ang isa mula sa iba, upang paghiwalayin ang propesyonal mula sa personal.
Upang maisagawa nang maayos ang trabaho nito, ang anumang sikolohikal ay dapat na palaging lumago sa kanyang sarili isang panloob na tagamasid, isang subpersonality na ang function ay tanging pagmuni-muni, iyon ay, ang kakayahang makita, madama, maipakita ang mga pangyayaring nagaganap sa panloob na mundo at sa panlabas na mundo.