Ang bantog na manunulat ng British na si Somerset Maugham ay isang beses ay sumulat: "Ang pinakamahalagang bagay na itinuro sa akin ng buhay: huwag kang magsisisi. Ngunit ang mga salitang ito ay kasing ganda ng hitsura nila. Posible ba ang buhay nang walang pagsisisi?
Dapat itong gawing mas madali: isipin ang isang araw na walang panghihinayang para sa bukas, araw pagkatapos bukas, isang linggo. Ito ay tila napaka-simple. Ang bawat tao ay may mga araw, ang ilan sa mga ito ay nanatili sa kanilang memorya sa loob ng mahabang panahon o kahit na magpakailanman, dahil napuno sila ng mga kagiliw-giliw na mga kaganapan ng ilang uri, habang ang iba ay tinanggal, natitirang kulay abo at nasayang. Ang tanong ay, paano at kailan pinamamahalaan ng isang tao na hindi magsisisi sa nakaraan?
Ang sagot ay namamalagi sa sikolohiya ng tao. Palaging naghahanap ng bago at natapos ang mga ito, kaagad na napalagpas ng isang tao ang nahanap. Upang mabuhay nang malaya, sa labas ng kahon, hayaan ang lahat na mag-isa at tanggapin ang lahat ng bagay na ito - nangangahulugan ito na mabuhay nang walang pagsisisi, ngunit nasa isip lamang ng isang tao. Ngunit ang bahagi na sinusubukan na mabuhay, hindi nagsisisi bukas, ay hindi sumusunod sa payo na ito. Ang tao, ayon sa kanyang istraktura, ay palaging nalubog sa mga pagkakasalungatan, ang pagkabigo ay hindi maiiwasan sa landas ng kanyang buhay.
Ang mga pag-aalinlangan ay ang aspeto ng pagkatao ng isang tao kung saan napipilitan siyang magkakasama, anuman ang kanyang nais. Ang isang uri ng pag-aalinlangan at pagsisisihan ay isang basurang moral na nakuha para sa normal na paggana ng estado ng pag-iisip, tulad ng para sa anumang katawan ng tao.
Habang sinusubukan ng mga tao na mapanatili ang kontrol, sila ay napapahamak sa pagkabigo at panghihinayang, dahil ang tanging paraan upang mapupuksa ang mga ito ay ang pagtingin kung saan hahayaan niya ang pagmaneho ng manibela at isumite sa sitwasyon.
