Ang isang bihirang tao ay hindi pa nakaranas ng pasibo na pagsalakay mula sa labas, o siya mismo ay wala sa isang tahimik na protesta kapag ang pagkagalit ay kumukulo sa loob, ngunit walang paraan upang maipahayag ang emosyon. Mayroong mga tao na patuloy na pinipigilan ang kanilang mga panloob na salpok, unti-unting nagiging mga pasistang agresibo. Ano ang naghihimok sa kondisyong ito?
Ayon sa istatistika, sinusunod nito na ang agresibo ng pasibo ay mas nakakaakit sa mga kalalakihan, hindi kababaihan. Ang ganitong pagpigil sa emosyon ay maaaring unti-unting humantong sa mga problema sa pakikipag-usap sa mga tao, pati na rin sa halip malubhang karamdaman na nakakaapekto sa pag-iisip. Ang ilang mga dalubhasa sa larangan ng psychiatry ay nasa palagay na ang isang passive aggressor ay isang diagnosis na ang mga taong ito ay nagdurusa sa isang sakit sa kaisipan at nangangailangan ng ilang paggamot.
Ang isang pagkahilig sa pasibo na pagsalakay ay maaaring maging sanhi ng negatibong personal na karanasan. Kapag sa isang tiyak na sitwasyon ang isang tao ay sumabog, ipinahayag ang kanyang hindi kasiya-siya, ngunit sa huli ang mga pangyayari ay ganyan na siya ay nasa isang hindi kanais-nais na posisyon. Ang karanasan sa trahedya sa buhay, ang patuloy na mga alaala ng hindi kasiya-siyang mga kaganapan ay nagtulak sa isang tao na sugpuin ang mga damdamin, upang manahimik ang protesta at pasibo na pag-uugali. Gayunpaman, ito ay isa lamang sa mga sanhi ng pagsalakay ng pasibo, at hindi ito ang karaniwang.
Kadalasan, ang isang pagkahilig sa tahimik na agresibong pag-uugali ay lilitaw sa mga taong may ilang mga katangian ng pagkatao, na may ilang mga pananaw sa buhay at may ilang mga problema sa intrapersonal. Batay sa kung ano ang nabuo ng pasibo na pagsalakay?