Mayroong apat na uri ng pagbagay. Nag-iiba sila sa kalidad at antas ng pagbagay ng isang tao sa lipunan at sa kanyang sarili. Upang ang buhay ay kumpleto, matagumpay at kasiya-siya, kinakailangan na magsikap para sa kumpleto, sistematikong pagbagay.
Sikologo sa tahanan A.A. Kinilala ni Rean ang apat na uri ng pagbagay gamit ang dalawang pamantayan: panloob at panlabas.
- Kung ang isang tao ay iniakma ayon sa isang panloob na pamantayan, nangangahulugan ito na naaayon siya sa kanyang sarili, sumusunod sa kanyang mga hangarin, at napagtanto ang kanyang mga halaga sa pag-uugali.
- Kung ang isang tao ay inangkop ayon sa isang panlabas na pamantayan, nangangahulugan ito na ang kanyang pag-uugali ay sumusunod sa mga pamantayan ng lipunan kung saan siya nakatira. Malulutas niya ang mga problemang panlipunan, hindi lumalabag sa batas at hindi sumasalungat sa mga tradisyon ng lipunan.
A.A. Naniniwala si Rean na ang kumpleto (systemic) adaptation ay nailalarawan sa pamamagitan ng kakayahang umangkop kapwa sa mga tuntunin ng panloob at panlabas na pamantayan. Nangangahulugan ito na ang isang tao ay nakikinabang sa lipunan, napagtanto ang kanyang sarili, ang kanyang potensyal. Ang nasabing tao ay maaaring tawaging isang self-actualizing personality.
Kung ang isang tao ay nabubuhay nang walang pahintulot sa kanyang sarili (napupunta sa isang hindi mahal na trabaho, ay nasa masakit na relasyon para sa kanya, hindi makahanap ng isang libangan, atbp.) At sa parehong oras ay hindi nakikinabang ang lipunan (ang produkto ng kanyang trabaho ay hindi hinihingi o ganap na wala), - nangangahulugan ito na ang pagkatao ay ganap na maladaptive. Ang isang pansamantalang estado ng kumpletong pagkalubog ay naranasan ng sinumang tao sa panahon ng krisis sa buhay.
Bilang karagdagan sa dalawang matinding pagpipilian - sistematikong pagbagay at kumpletong pag-aakma - mayroong dalawang intermediate:
- Pagsasaayos ng imahinasyon sa pamamagitan ng isang panloob na kriterya.
- Pagsasaayos ng imahinasyon sa pamamagitan ng isang panlabas na criterion.
Sa unang kaso, ang isang tao ay nabubuhay sa pamamagitan ng kanyang sariling mga patakaran, ngunit sa parehong oras hindi niya isinasaalang-alang ang mga pamantayan ng lipunan. Sa pinakamaganda, siya ay mukhang isang itim na tupa. Sa pinakamalala, natanto ito bilang isang kriminal. "Mahalin mo ang iyong sarili, pagbahin ang lahat." Ang tagumpay lamang sa kasong ito, ang isa ay hindi kailangang maghintay.
Ang pangalawang kaso ay mas karaniwan. Sa panlabas, ang isang tao ay tila inangkop: mayroon siyang isang disenteng trabaho, mahusay siyang magbihis, mayroon siyang pamilya, mga kaibigan. Ngunit sa parehong oras naramdaman niya ang kawalan ng laman, walang kabuluhan sa buhay. Wala siyang layunin. Hinatak niya ang strap, ngunit hindi maipahayag ang kanyang sarili, hindi maisasakatuparan. Ang buhay ng tulad ng isang tao ay walang kulay o, sa kabaligtaran, ay napuno ng mga maliliit na lugar ng mga kaganapan, ngunit hindi nila talaga pinukaw, ngunit pinapayagan ka lamang na pumatay ng oras at mapupuksa ang pagkabagot.
Sa iba't ibang mga panahon ng buhay, ang proseso ng pagbagay ay naiiba sa iba. Ang bawat tao ay maaaring maging sa alinman sa apat na inilarawan na mga estado ng pagbagay.
Gayunpaman, kinakailangang magsikap para sa isang estado ng sistematikong pagbagay sa lipunan, na nangangahulugang pag-unawa sa sarili, pagpapaunlad ng potensyal ng isang tao, ngunit sa isang paraan upang makagawa ng isang makabuluhang kontribusyon sa positibong pag-unlad ng lipunan.