Ang Yerks-Dodson Act ay nagpapakita na ang pagganyak ay hindi palaging kapaki-pakinabang para sa epektibong trabaho at maaaring humantong sa isang pagbawas sa pangkalahatang pagganap. Samakatuwid, ang mga tanyag na stereotypes tungkol sa pagnanais para sa pagkilos ay maaaring hindi bigyang katwiran ang kanilang sarili, na hinimok ang isang tao sa isang patay.
Sanaysay 1: isang kasingkahulugan para sa pagganyak - pag-unlad
Kung ihahambing namin ang sikat na karakter ng Oblomov sa isang empleyado na nais na magtapos ang araw ng trabaho, at sa isang mag-aaral na nag-sign up para sa mga karagdagang kurso, iisipin mo na ang huli lamang ang may pagganyak. Iniisip ng mag-aaral ang tungkol sa kanyang edukasyon at kung paano ito makakatulong sa kanyang pag-unlad ng kanyang hinaharap na karera. Gayunpaman, ang Oblomov ay mayroon ding pagganyak, at nais niyang mabilis na bumalik sa isang estado ng pahinga, na nakabalot sa isang maginhawang lumang banyo, at nakahiga sa kanyang paboritong sofa.
Ang mga hangarin ng isang empleyado na nag-iisip tungkol sa pag-uwi sa bahay ay nagsasabi lamang na nais niyang mag-relaks at masiyahan sa ginhawa sa bahay. Samakatuwid, ang pagganyak ay sa halip isang pagnanais na mapabuti ang iyong buhay sa anumang paraan na posible at makaramdam ng panloob na katatagan. Ang pangunahing bagay ay upang mapanatili ang pamilyar at komportable sa paligid kung nais ng isang tao na kumuha ng isang tao sa kanilang kaginhawaan.
Pabula 2: ang pinakamadaling paraan upang ma-motivate ang iyong sarili ay nasa comfort zone
Sa katunayan, ang pagganyak ay direktang nakasalalay sa antas ng peligro kapag may direktang banta sa katatagan ng tao. Iyon ang dahilan kung bakit hindi tayo makalabas sa mga oras ng pagtatakda, pagtanggal sa ating gawain at pagpapatupad ng iba pang mga hindi gaanong kawili-wiling mga asignatura hanggang sa huling sandali. At ang punto dito ay hindi katamaran, ngunit ang mekanismo ng pag-save ng enerhiya, na mula sa kapanganakan ay namamayani sa aming hindi malay.
Pabula 3: Mahirap para sa isang average na tao na unahin
Ang ganitong stereotype ay maaari lamang bigyang katwiran ang isang tunay na hindi maligaya na tao. Sa katotohanan, ang bawat isa sa atin ay pipili para sa kanyang sarili ang bersyon ng pagkakaroon na nagbibigay kasiyahan sa mga tiyak na pangunahing pangangailangan. Samakatuwid, ang priority ay palaging hindi kung ano ang mahalaga, ngunit kung ano ang madaling nakamit at pamilyar, na nangangahulugang hindi ito nangangailangan ng enerhiya. Ang kaisipan ng hindi malay ay nagdidikta ng isang mas simpleng paraan ng kaligtasan, at kung ang gawain na nakuha ay hindi nagdadala ng peligro ng panganib, kung gayon maaari itong ipagpaliban sa susunod na araw o sa ilang oras.
Sanaysay 4: pagsisimula sa mga pinakamahirap na hamon
Ang ganitong payo ay maaaring gawin lamang bilang isang napakalaking sukat ng pagkilos, kapag ang iba pang mga pamamaraan ng pagganyak sa sarili ay hindi gumagana. Upang gawing mas madali at mas kaakit-akit ang gawain para sa hindi malay, kinakailangan na partikular na magbalangkas ng iyong mga layunin. Ang paghahati ng isang malaking proyekto sa mga yugto, ang isang tao ay magiging mas handa na magsimulang magtrabaho, nang hindi nakakaranas ng stress at presyon. Kahit na sa katotohanan ang proyekto ay nanatiling malaki, nahahati sa mga puntos, mas simple ang hitsura nito.