Mga kamag-anak, kaibigan, romantikong kasosyo - ang mga tao ay may posibilidad na makaligtaan ang mga ito. Kapansin-pansin, ang isang tao ay hindi palaging magkaroon ng kamalayan sa mga sanhi ng mga damdaming ito.
Pag-uugali at takot sa kalungkutan
Ang isa sa mga pinaka-karaniwang kadahilanan na ang mga tao ay hindi nakakakita ng hindi lamang sa ibang mga tao, kundi pati na rin ang iba't ibang mga lugar at bagay, ay isang ugali. Ito ang istraktura ng psyche ng tao upang magsikap para sa katatagan. Samakatuwid, kapag ang isang tao araw-araw o regular na nakakakita ng isang tao, nakikipag-usap sa kanya, gumugugol ng oras nang magkasama, nasanay na siya. At kung ang komunikasyon na ito para sa ilang kadahilanan ay permanenteng o permanenteng magambala, isang bagay tulad ng pagsira ay nangyayari, nararamdaman ng isang tao na walang laman sa loob ng kanyang sarili - pagkatapos ng lahat, ang puwang na ito ay dati ay inookupahan ng isang tao.
Ang mga tao, lalo na ang mga may posibilidad na maging nakadikit, ay maaaring para sa ilang oras matapos ang pag-alis ng kasiyahan at makaligtaan kahit na ang mga kasamahan na hindi nagustuhan, ngunit pagkatapos ay ligtas silang nakalimutan. Ipinapahiwatig nito na hindi kinakailangan na magkaroon ng pag-ibig o pakikiramay upang makaligtaan ang isang tao.
Bilang karagdagan, ang pakikipag-ugnay sa ibang mga tao ay madalas na tumutulong na huwag makaramdam ng lungkot. Ang isang tao na sanay na ibinahagi ang mga detalye ng kanyang buhay at karanasan sa isang tao, kahit na nag-iisa sa kanyang sarili, ay maaaring magsagawa ng pag-iisip sa kanya. Kung may biglaang paghihiwalay, maaaring bigla siyang malungkot.
Nagsusumikap para sa pagkakaiba-iba
Ang isa pang kadahilanan ay ang mga tao na umakma at punan ang buhay ng bawat isa sa iba't ibang mga bagay na maaari lamang nilang dalhin, sa pamamagitan ng kabutihan ng kanilang pagkatao. Ang bawat tao'y nag-iisip at kumikilos nang magkakaiba, at gaano man kahalintulad ang dalawa, walang magkapareho ang dalawang tao. Samakatuwid, natural na makaligtaan ang bago at iba-iba, ang kawalan ng katinuan na isinasagawa ng iba sa buhay.