Ang maximalist ay isang tao na labis na labis. Sa kabataan, ito ay kahanga-hangang maging maximalist, dahil ito ay nag-aambag sa pagbuo ng pagkatao. Ngunit nawawala ba ang maximalism sa edad, o nagbabago ba ito sa ibang bagay?
Itim o puti? Oo o hindi? Borsch o pea sopas? Kung ang isang tao ay nangangailangan ng isang malinaw na sagot sa mga tanong na ito, nang hindi nagbibigay ng oras para sa pagmuni-muni, pag-aalinlangan, o ang paghahanap para sa objectivity, sa wakas, maaari kang masuri nang ganap na tumpak - ito ay isang klasikong maximalist. Ang pagnanais para sa ganap na pinakamalaki ay ang pangunahing namamayani ng kanyang pagkatao, pagdidikta, bilang isang panuntunan, hindi pagpaparaan ng pag-uugali.
"Huwag magpasok sa mga hindi pagkakaunawaan at debate sapagkat, kung ang isang nangingibabaw ay umunlad, hindi ito malalampasan ng mga salita at paniniwala - ito ay pakainin lamang ito at palalakasin ito."
A. Ukhtomsky
Ang hindi pagpaparaan bilang isang paraan ng pagiging
Ang kulay-abo, at lalo na ang mga shade nito sa color spectrum mula puti hanggang itim o kabaligtaran, ay hindi umiiral para sa isang maximalist. Tulad ng mga salitang "marahil, ngunit
"At kung bigla kang pumili ng isang hodgepodge sa pagitan ng borsch at pea na sopas, pagkatapos ay maging handa ka para sa kahihiyan sa moral nang maaga - ang maximalist ay mapabilib ka sa isang hindi kasiya-siyang katangian, na tumatawag sa kanya na isang mahirap na tao, hindi isang matatag na posisyon. Una sa lahat, hindi ka pumili ng kasama Ang borscht ay ang tanging tamang sagot.Sa pangalawa, pinili nila ang kanilang sariling pagpipilian, at masisira ang pag-iisip ng maximalist.Karaniwan sila ay hindi mapagpanggap at ang kanilang mga prinsipyo ay simple: ang sinumang hindi kasama natin ay laban sa atin; hakbang sa kaliwa, hakbang sa kanan - pagbaril.
"Wala kaming pagkakataong gumawa ng maraming bagay, na bawat isa ay maaaring tawaging kahanga-hanga. Dahil ito ang aming buhay. Maikli ang buhay at mamatay ka. Alam mo ba iyon?"
Trabaho ni Steven
Sobrang masama ba ang maximalism?
Mayroong dalawang uri ng mga may sapat na gulang na maximalist: mga perpektoista at paranoid. Parehong sila ay sumusulong sa sangkatauhan. Ngunit habang ang mga perpektoista ay nagsusumikap para sa pag-unlad at isang mas maliwanag na hinaharap, ang mga paranoid na tao, na madalas sa gastos ng maraming buhay ng tao, na nakakapagbagsak sa lipunan sa pagbabalik.
"Narito kami upang mag-ambag sa mundong ito. Kung hindi, bakit tayo narito?"
Trabaho ni Steven
Hinahanap ng perpektoista, una sa lahat, para sa pagpapabuti ng sarili, at pagkatapos ay para sa pagpapabuti ng mundo. Ang paranoid ay palaging isang manlalaban sa ideolohiya. Ang paranoid ay binawi ang anumang mga saloobin sa buhay sa isang paraan na tumutugma sila sa pinakadakilang benepisyo sa ideya na ang sapatos sa kanya sa partikular na panahon na ito ng buhay ng tao: tanging ang nais niya ay tama, at ang lahat ng paraan ay mabuti sa pagkamit nito.
"Siguro ito mismo ang kinakailangan, upang ang mga dating kasama nang madali at napunta sa libingan"
Joseph Stalin
Kabilang sa mga perpektoista ay maraming mga sikat na malikhaing tao, lalo na sa larangan ng eksaktong agham, pilosopiya, musika o mga bagong teknolohiya, tulad ng Steve Jobs, halimbawa. Siya at ang mga katulad na maximalist ay naglilinang ng malikhaing paghahanap, dahil hinihimok sila ng pagnanais na baguhin ang kanilang sariling pagkatao at sa labas ng mundo.
Kabilang sa mga taong paranoid ay mayroon ding maraming mga sikat na tao, at ang mga ito ay pangunahin na mga diktador na politiko na pinalakas ang kanilang awtoridad dahil sa kawalang-halaga ng kapangyarihan. Tiwala sila sa kanilang sariling pagkakamali at kawalan ng lakas, sa pagiging perpekto ng kanilang sariling pagkatao, na, sa kanilang opinyon, ay maganda at hindi nangangailangan ng kaunlaran.
Ang pagkamatay ng isang tao ay isang trahedya, ang pagkamatay ng milyon-milyong ay isang istatistika.
E.M. Remarque. "Itim na Obelisk"
Ang kawalan ng kakayahan ng paranoid sa kritikal na pag-iisip, sa isang tunay na kamalayan ng katotohanan, sa pagbuo ng malikhaing, ay humantong sa pagwawalang-kilos at pagwawalang-kilos ng lipunan. At halos palaging sa malaking sakripisyo ng tao. Para sa naturang mga maximalist, ang pinakamahalagang bagay ay upang mapanatili ang iba sa globo ng kanilang sariling mga interes, upang sugpuin ang anumang mga emosyonal na estado na sumasalungat sa kanilang impluwensya. Magpataw ng mga halaga at ilagay sa isang balangkas na kapaki-pakinabang upang makamit ang layunin ng diktador.