Ang kababalaghan ng natutunan na walang magawa ay itinatag sa maagang pagkabata, kapag nauunawaan ng bata na hindi niya makontrol ang kinalabasan ng kaganapan. Hindi mahalaga kung ano ang mga pagsisikap na ginagawa ng bata, ang sitwasyon ay nananatiling hindi makontrol.
Ang natutunan na walang magawa ay mas madaling mapigilan sa pagkabata kaysa mag-ani ng mga benepisyo nito sa mas matandang edad. Alinsunod dito, ang gawain ng mga magulang ay mahalaga.
Kadalasan ang bata ay natatakot sa pagkabigo, dahil nakaranas na siya ng isang mapait na personal na karanasan sa sitwasyong ito. Gayunpaman, hindi ito isang dahilan upang maging nalulumbay. Ang unang dapat gawin ay ipaliwanag sa bata ang tungkol sa pagkakaroon ng mga tagumpay at pagkatalo sa buhay. Turuan ang iyong anak na objectively i-highlight ang mga positibong katangian na maaaring makuha mula sa mga sugat.
Ang pagiging walang magawa ng bata ay madalas na sumasabay sa mga katangian ng pagkatao tulad ng paghihiwalay, pag-iingat, at pagkahihiya. Sa anumang kaso huwag limitahan ang bata sa pakikipag-usap, kahit na nakakaranas siya ng mga paghihirap dito. Tanging ang karanasan ng paulit-ulit na pagdaan sa parehong sitwasyon ay maaaring humantong sa mga positibong resulta. Mauunawaan ng bata na walang dapat katakutan.
Turuan ang iyong anak na makipag-usap sa mga kapantay na walang kaguluhan. Makakatulong ito upang epektibong pag-aralan ang ugat ng mga problema at hanapin ang kanilang pinakamainam na solusyon. Maglaro ng maraming mga sitwasyon sa labanan sa iyong pamilya. Pagkakilala nila sa buhay, ang bata ay makakaramdam ng mas kumpiyansa.