Karamihan sa mga tao, kung tatanungin ang tanong: ano ang kaligayahan, sasagutin na ito ay isang estado ng kumpletong kasiyahan. Kasama dito ang isang pakiramdam ng pagkilala sa sarili, ang pagpapatupad ng mga layunin sa buhay at mga nakamit, ang mga kondisyon ng pagkakaroon, ng mga taong nakapaligid sa lipunan at pamilya.
Ang pantay na mahalaga para sa pagsasabi ng pakiramdam ng kaligayahan ay ang katotohanan kung saan ang mga sitwasyon at buhay ng isang tao, kung ano ang estado ng kanyang pisikal at sikolohikal na kalusugan, ano ang kanyang espiritwal at malikhaing pagsasakatuparan, mga kondisyon sa lipunan at materyal. Gayunpaman, sa totoo lang walang mga tao na makakaranas ng ganap na kasiyahan sa lahat ng mga aspeto na tumutukoy sa konsepto ng kaligayahan. Tulad ng walang ganap na maligayang tao, walang ganap na hindi nasisiyahan. Sa buhay ng bawat tao ay may mga positibong elemento na balanse ng mga negatibong elemento. Samakatuwid, ang pinakasimpleng at pinaka-naa-access na kahulugan ng kaligayahan ay kapag walang kalungkutan: isang estado ng digmaan, sakuna, pagkagutom, sakit, pagkawala ng mga mahal sa buhay. Iyon ay, ang kaligayahan ay isang kamag-anak na estado, nagbabago sa oras, pagkakaroon ng parehong simula at pagtatapos.
Nais na maging masaya - maging ito
Natukoy ng sikolohiya kung anong mga kadahilanan ang lakas at tagal ng nakakaranas ng mga estado ng kaligayahan ay nakasalalay. Ang ilang mga tao sa kanilang buhay ay mas nakatuon sa mga negatibong pagpapakita ng katotohanan, ang iba ay palaging maasahin sa mabuti at nabubuhay ayon sa prinsipyo: ang lahat ay para sa mas mahusay. Ang pananaliksik ng mga sikologo ay nagpapakita na ang mga tao mula sa unang pangkat, yaong mga sigurado na ang buhay ay binubuo pangunahin ng mga negatibong sandali, mas madalas at mas malinaw na nakakaranas ng isang estado ng kaligayahan. Ang nasabing mga tao ay maaari ring makaramdam ng kasiyahan mula sa maliit na positibong pagpapakita, nakakaranas din sila ng kasiyahan mula sa mga maliliit. Ang mga tao mula sa pangalawang pangkat upang makaramdam ng kasiyahan, kailangan ng mas malaking sukat at mas matagal na mga pagpapakita ng mga kaganapan na may plus sign. Konklusyon: ang dalas, lalim at tagal ng estado ng kaligayahan bilang isang kamag-anak na kategorya ay maaaring regulahin ng bawat tao. Nangyayari ito kapag muling suriin at muling pag-configure ang mga positibo (o negatibo) na kaisipan, pagpili ng isang sistema ng mga halaga, damdamin, adhikain, at kilos. Ang tawag: kung nais mong maging masaya, maging ito - hindi lamang ito isang tanyag na expression, ngunit isang tunay na gabay sa pagkilos.