Maaari kang maging ganap na malungkot, kahit na ikaw ay nasa isang pulutong ng mga tao o napapaligiran ng mga kamag-anak at mga kaibigan. Ngunit ang kalungkutan sa pamamagitan ng iba't ibang mga tao ay maaaring magkakaiba. Inililimitahan nito ang ilan, hinihimok ang mga ito sa kalungkutan, nagiging sanhi ng kakulangan sa ginhawa, habang ang iba ay tumitigil sa mabilis na bilis ng isang malaking lungsod at pinapayagan kang maging isang buong tao, tandaan ang kasalukuyan, tungkol sa iyong mga hangarin, pangarap at hangarin.
Manwal ng pagtuturo
1
Maraming magagaling na tao: mga manunulat, artista, siyentipiko - pinahahalagahan ang pag-iisa, bilang pinakamahalagang mapagkukunan ng kanilang malikhaing proseso at pag-unlad. Ang pagtanggap ng kalungkutan ng isang tao ay pinipilit ang isang tao na tumigil na maging pasibo, ginagawang maging mapagpasyang, ang isang tao ay responsibilidad para sa buhay ng isang tao, darating ang kalayaan ng pagkamalikhain. Kadalasan ay lumitaw ang kalungkutan upang magkaroon ka ng pagnanais para sa kaunlaran at para sa pagpapabuti ng iyong sarili para sa mas mahusay.
2
Sa proseso ng kalungkutan, mayroong isang pag-unawa sa kanilang pag-asa, lalo na ang subordination mula sa mga kamag-anak, kaibigan. Mahalagang malaman na makipag-usap sa iyong sarili, marinig at makinig sa iyong panloob na tinig. Ang kawalan ng kakayahan at ayaw na makinig sa iyong sarili, inip mula sa pakikipag-usap sa iyong sarili, madalas na nagpapahiwatig ng pagkawala ng pagkatao. At kung nababagot ako sa aking sarili, at para sa aking sarili ako ay hindi kanais-nais na interlocutor, magiging kawili-wili ba ito sa iba na kasama ko?
3
Ang sinumang natututo na makaramdam ng kalungkutan bilang isang regalo ng kapalaran at mga kaibigan at kasosyo ay pipiliin hindi dahil nag-iisa siya ay nababato, nag-iisa at masama, ngunit dahil talagang mahal niya ang kanyang napili upang nais niyang ipasok siya sa kanyang panloob na mundo. Pagkatapos ng lahat, kung gaano kadalas, ang pagpili ng asawa, hindi lamang mag-isa, nagkakamali tayo. At sa pagkakaroon ng natutunan na mag-isa sa aming mga saloobin at damdamin, handa kaming maging ganap sa isang tao. At pagkatapos ay ang kasiyahan ng lapit, at hindi ang takot sa kalungkutan, ay nagpapanatili sa amin na malapit.
4
Mahalagang makaramdam ng kalungkutan hindi bilang parusa, ngunit bilang personal na kalayaan at taimtim na tinatamasa ang kalayaan nito. Mabuhay ang buo, tamasahin ang bawat sandali, makita ang mga bagong pagkakataon sa harap mo, magsikap na makilala ang iyong sarili at ang mundo sa paligid mo.