Ang kamatayan ay isang umiiral na katotohanan. Siya lang, gusto natin ito o hindi. Ang isang tao na nakikipagkasundo sa katotohanan ng kanyang katapatan ay nauunawaan ang totoong halaga ng buhay at alam kung paano tatangkilikin ito. Bakit mag-alala tungkol sa isang bagay na hindi mo maiiwasan? At pa rin, kapag iniwan tayo ng ating minamahal na tao, ang mga emosyon ay natatakpan ng ating mga ulo. Ang sakit ng pagkawala ay napakalakas at tila nasa gilid ka ng kabaliwan.
Ang panahon ng paninirahan ng kalungkutan ay lumilikha ng 5 yugto:
- Ang unang yugto ay nagsisimula mula sa sandaling natuto ng isang tao ang malungkot na balita. Ang unang reaksyon ay pagtanggi. Hindi niya nais na paniwalaan ang sinabi nila sa kanya, hindi niya "maririnig" at hilingin sa nagsasalita ng maraming beses. Ang mga saloobin na rummaging sa aking ulo: "Siguro ito ay isang pagkakamali?", "Inaasahan kong lahat ay nangangarap na ito, " "Hindi ito maaaring, " atbp. Kaya, ang isang tao ay matigas na sinusubukan na huwag hayaan ang isang nakakagulat na katotohanan, upang maiwasan ang sakit sa isip, upang maprotektahan ang kanyang sarili mula sa pagdurusa. Ang kababalaghan na ito ay isang sikolohikal na pagtatanggol. Sa sandaling ito ay maaari niyang isipin nang objectively, ang katotohanan ay napapansin bilang pangit.
- Pagkatapos ay dumating ang pagsalakay - isang mas aktibong pagtutol sa nangyari, isang pagnanais na makahanap at parusahan ang nagkasala. Bilang isang patakaran, ang mga nagdala ng balita ay nahulog sa ilalim ng braso. At madalas ang isang tao ay maaaring magdirekta ng mga agresibong aksyon sa kanyang address. Ang lahat ng kanyang gat ay sumigaw at nagagalit, hindi nais na kumuha ng isang masakit na ibinigay. "Sino ang masisisi?", "Ito ay hindi patas!", "Bakit eksaktong siya?" - Ang mga magkakatulad na katanungan ay pumupuno sa buong kamalayan.
- Ang pagkakaroon ng nagbago wala sa tulong ng pagsalakay sa ikalawang yugto, ang taong nagdadalamhati ay nagsisimulang mag-bargain sa buhay at sa Diyos: "Hindi ko gagawin ito o iyon, babalik lang ang lahat, gumising ako, lahat ay magiging isang pagkakamali.." Maniniwala man o hindi ang isang tao. isang himala, isang pagkakataon na baguhin ang lahat. Ang ilan ay nagsisimba, ang ilan ay gumagamit ng mga serbisyo ng mga mangkukulam, ang iba ay nagdarasal lamang - ang mga aksyon ay maaaring maging anuman, ngunit lahat sila ay naglalayong magbago ng katotohanan.
- Ito ay nangangailangan ng maraming lakas upang labanan at sa sandaling ang isang tao ay de-energized, isang panahon ng depresyon ay nagtatakda. Walang tumutulong: walang luha, walang pagkilos. Ang mga kamay ay bumabagsak, ang interes sa lahat ay nawala, ang kawalang-interes ay sumasakop sa kanyang ulo, kung minsan ang isang tao ay hindi nais mabuhay, pakiramdam walang halaga. Ang pagkamali, kawalan ng pag-asa at walang magawa ay humantong sa paghihiwalay. Kadalasan, ang nagdadalamhating mga resort sa labis na paggamit ng alkohol at droga upang maibsan ang kanilang pagdurusa.
- Ang huling yugto ay nailalarawan sa pamamagitan ng mga luha na nagdadala ng kaluwagan. Mayroong paglilipat ng pansin sa mga positibong alaala ng namatay. Ang kapakumbabaan ay may katotohanan ng buhay, ang hindi maiiwasang kamatayan. Unti-unting humina ang emosyon at pinalitan ng tahimik na kalungkutan at pasasalamat sa namatay na minamahal. Nakuha ng isang tao ang kanyang panloob na suporta, nagsisimula na gumawa ng mga plano para sa hinaharap.
Kaya mayroong pagkawala ng pamumuhay sa perpektong anyo. Ngunit kung minsan ang isang jam ay nangyayari sa isa sa mga yugto sa loob ng mahabang panahon. Sa mga ganitong kaso, kapag ang mourner ay hindi sapat ng kanyang mga mapagkukunan, sulit na humingi ng suporta sa sikolohikal, kung saan ang natitirang mga yugto ay makumpleto kasama ang espesyalista.